The darkest days : the truth behind Britain's rush to war, 1914

صدمین سالگرد آغاز جنگ جهانی اول ممکن است توسط برخی به عنوان یک لحظه بزرگ از تاریخ ملی گرامی داشته شود. اما تاریخ استاندارد انتخاب بریتانیا برای جنگ دور از واقعیت است. داگلاس نیوتن مورخ با استفاده از طیف وسیعی از منابع، از جمله مقالات شخصی بسیاری از چهره های کلیدی، که برخی برای اولین بار است، روایتی جدید و دراماتیک ارائه می دهد. او داستان کسانی را که برای انتخاب جنگ فشار می‌آورند با داستان کسانی که در برابر سقوط بریتانیا به سوی فاجعه مقاومت می‌کنند، درهم می‌آمیزد. او نشان می دهد که چگونه تصمیم به جنگ، در مواجهه با مخالفت های شدید، در کابینه و پارلمان، در مطبوعات لیبرال و کارگر و در خیابان ها عجولانه انجام شد. هیچ تصمیم دموکراتیکی برای جنگ وجود نداشت.

تاریخ این اپوزیسیون تا حد زیادی از سوابق پاک شده است، با این حال برای آنچه در واقع در اوت 1914 اتفاق افتاد بسیار مهم بود. دو روز قبل از اعلان جنگ، چهار عضو کابینه در اعتراض به دستکاری حزب جنگ در بحران استعفا داد. دولت تقریباً متلاشی شد. در همین حال، جمعیت زیادی در میدان ترافالگار جمع شدند تا به بی طرفی و صلح رسیدگی کنند. اما این فریاد توسط دولت نادیده گرفته شد. در همین حال، عناصر مطبوعات، وزارت امور خارجه و اپوزیسیون محافظه‌کاران به دنبال آن بودند که دولت را به یک تصمیم سریع ترغیب کنند. بلژیک ارتباط چندانی با آن نداشت.

تصمیم کلیدی برای ورود به جنگ قبل از حمله به بلژیک گرفته شد. آنهایی که برای خصومت‌ها فریاد می‌زدند، مشتاق بودند که بریتانیا در همبستگی با روسیه و فرانسه وارد هر جنگی شود - برای امنیت آینده امپراتوری بریتانیا. به ویژه نیوتن نشان می دهد که چگونه نخست وزیر اچ. اچ. آسکوئیث، وزیر امور خارجه سر ادوارد گری، و لرد اول دریاسالاری وینستون چرچیل با هم تبانی کردند تا از تصمیمات کابینه جلوگیری کنند، پارلمان را دستکاری کنند، و ملت را به سمت مداخله به هر وسیله ای که لازم باشد شتاب کنند. .

The centenary of the outbreak of the First World War may be commemorated by some as a great moment of national history. But the standard history of Britain’s choice for war is far from the truth. Using a wide range of sources, including the personal papers of many of the key figures, some for the first time, historian Douglas Newton presents a new, dramatic narrative. He interleaves the story of those pressing for a choice for war with the story of those resisting Britain’s descent into calamity. He shows how the decision to go to war was rushed, in the face of vehement opposition, in the Cabinet and Parliament, in the Liberal and Labour press, and in the streets. There was no democratic decision for war.

The history of this opposition has been largely erased from the record, yet it was crucial to what actually happened in August 1914. Two days before the declaration of war four members of the Cabinet resigned in protest at the war party’s manipulation of the crisis. The government almost disintegrated. Meanwhile large crowds gathered in Trafalgar Square to hear the case for neutrality and peace. Yet this cry was ignored by the government. Meanwhile, elements of the press, the Foreign Office, and the Tory Opposition sought to browbeat the government into a quick decision. Belgium had little to do with it.

The key decision to enter the war was made before Belgium was invaded. Those bellowing for hostilities were eager for Britain to enter any war in solidarity with Russia and France – for the future safety of the British Empire. In particular Newton shows how Prime Minister H. H. Asquith, Foreign Minister Sir Edward Grey, and First Lord of the Admiralty Winston Churchill colluded to pre-empt the decisions of Cabinet, to manipulate the parliament, and to hurry the nation toward intervention by any means necessary.