The Custody of Children: A Behavioral Assessment Model

جدایی و طلاق به یک عامل اجتناب ناپذیر در جامعه آمریکا تبدیل شده است. حتی آن دسته از ما که مستقیماً این وقایع را تجربه نکرده‌ایم، از طریق معاشرت با والدین، دوستان، همسایه‌ها یا همکاران، تحت تأثیر آنها قرار گرفته‌ایم. ما اغلب مشاهده کرده‌ایم که این افراد انواعی از احساسات منفی از جمله ناامنی، اضطراب، افسردگی، ترس و خشم را ابراز می‌کنند. اگر کودکان درگیر این موضوع باشند، تصمیمات والدین آنها و مانورهای اغلب ناکارآمد در این موضوع به احتمال زیاد تأثیر عمیقی بر آنها خواهد داشت. یکی از این تصمیمات این است که با چه کسی زندگی کنند. اگرچه اکثریت بزرگ کودکان پس از طلاق با مادران خود زندگی می کنند، اما این ترتیب دیگر به عنوان اجتناب ناپذیر پذیرفته نمی شود. تغییراتی مانند افزایش روزافزون تعداد مادرانی که شغل تمام وقت خارج از خانه دارند و تحقیقاتی که از اهمیت و شایستگی پدران در تربیت فرزند حمایت می‌کند، بسیاری از ناظران را وادار کرده است که فرضیه اولیت برتر مادر را به چالش بکشند. این تغییرات، و همچنین تغییرات مربوط به قانون و حضانت فرزند، به عنوان مثال افزایش پذیرش یک ترتیب حضانت مشترک، روند تصمیم گیری در مورد محل زندگی کودک پس از طلاق والدین را پیچیده کرده است. در نتیجه، اغلب از دیگران خواسته می شود تا در تصمیم گیری کمک کنند و در مورد حضانت و ملاقات نظر بدهند. به طور کلی این افراد اعضای حرفه بهداشت روان خواهند بود.

Separation and divorce have become an inevitable factor in American society. Even those of us who have not experienced these events di­ rectly have been touched by them through association with parents, friends, neighbors, or co-workers. Frequently, we have observed these individuals express a variety of negative emotions, including insecurity, anxiety, depression, fear, and anger. If children are involved, their par­ ents' decisions and often dysfunctional maneuvers in this matter will most likely have a profound affect on them. One such decision will be with whom they will live. Although the great majority of children will live with their mothers following a divorce, this arrangement is no longer accepted as inevitable. Changes such as an ever-increasing num­ ber of mothers with full-time out of home employment and research supporting the significance and competence of fathers in child rearing have led many observers to challenge the assumption of maternal supe­ riority. These changes, as well as those related to the law and child cus­ tody, for example the increased acceptability of a joint custody arrange­ ment, have complicated the process of deciding where a child should live after his or her parents' divorce. Consequently, others are fre­ quently called upon to assist in the decision making and render an opin­ ion concerning custody and visitation. By and large these individuals will be members of the mental health profession.