The Controversy over Marine Protected Areas: Science meets Policy

این کتاب یک تحلیل انتقادی از مفهوم مناطق حفاظت شده دریایی (MPAs) به ویژه به عنوان ابزاری برای مدیریت منابع دریایی است. دلایل افزایش فوق‌العاده MPAها را در صدر دستور کار سیاسی برای سیاست دریایی توضیح می‌دهد و اعتبار علمی را برای محبوبیت بی‌سابقه این گزینه مدیریتی ارزیابی می‌کند. این کتاب نقش دو شبکه سیاستی - جامعه معرفتی و ائتلاف مدافع - را در ترویج مفهوم MPA نشان می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه حمایت از ذخایر دریایی توسط برخی از دانشمندان بر اساس شواهد محدود از مزایای شیلات منجر به محو شدن مرز بین علم شده است. و سیاست دوم، این مطالعه بررسی می‌کند که آیا اجماع علمی در مورد MPAها منجر به یک سوگیری انتشار شده است، که به موجب آن مقالات طرفدار MPA توسط مجلات دانشگاهی با داوری همتاها رفتار ترجیحی دارند، اگرچه تنها شواهد محدودی از چنین سوگیری یافت. سوم، این پروژه یک بررسی سیستماتیک از ادبیات را برای تعیین اثرات زیست‌محیطی MPAs انجام می‌دهد و به این نتیجه می‌رسد که شواهد کمی دال بر تأثیر مثبت بر جمعیت‌های باله‌ماهی در آب‌های معتدل وجود دارد. چهارم، این مطالعه از تحلیل گفتمان برای ردیابی تأثیرات یک شبکه سیاست مبارزاتی عمومی بر مناطق حفاظت شده دریایی (MCZs) در انگلستان استفاده می‌کند، که نشان می‌دهد سردرگمی قابل‌توجهی در مورد اهدافی که MCZ برای دستیابی به آن تعیین شده‌اند وجود دارد. نتیجه‌گیری کتاب این است که مسئله MPA قدرت ایده‌ها را در حاکمیت دریایی نشان می‌دهد، اما هشدار می‌دهد که دانشمندانی که از خط بین علم و سیاست عبور می‌کنند، خطر اغراق در مزایای MPA را با پنهان‌کردن بر عدم قطعیت‌ها در داده‌ها، که ممکن است با ماهیگیری مخالفت کند، ارائه می‌کند. صنعت، حل مسئله MPA را به تأخیر می اندازد، و ایمان عمومی را به علوم دریایی تضعیف می کند، اگر و زمانی که مزایای MCZs متعاقباً محدود شود.

This book is a critical analysis of the concept of marine protected areas (MPAs) particularly as a tool for marine resource management. It explains the reasons for the extraordinary rise of MPAs to the top of the political agenda for marine policy, and evaluates the scientific credentials for the unprecedented popularity of this management option. The book reveals the role played by two policy networks – epistemic community and advocacy coalition – in promoting the notion of MPA, showing how advocacy for marine reserves by some scientists based on limited evidence of fisheries benefits has led to a blurring of the boundary between science and politics. Second, the study investigates whether the scientific consensus on MPAs has resulted in a publication bias, whereby pro-MPA articles are given preferential treatment by peer-reviewed academic journals, though it found only limited evidence of such a bias. Third, the project conducts a systematic review of the literature to determine the ecological effects of MPAs, and reaches the conclusion that there is little proof of a positive impact on finfish populations in temperate waters. Fourth, the study uses discourse analysis to trace the effects of a public campaigning policy network on marine conservation zones (MCZs) in England, which demonstrated that there was considerable confusion over the objectives that MCZs were being designated to achieve. The book’s conclusion is that the MPA issue shows the power of ideas in marine governance, but offers a caution that scientists who cross the line between science and politics risk exaggerating the benefits of MPAs by glossing over uncertainties in the data, which may antagonise the fishing industry, delay resolution of the MPA issue, and weaken public faith in marine science if and when the benefits of MCZs are subsequently seen to be limited.