The Classical Liberal Constitution: The Uncertain Quest for Limited Government

لیبرال های آمریکایی و محافظه کاران به طور یکسان دیدگاه مترقی از قانون اساسی را که در اوایل قرن بیستم ریشه دوانید، بدیهی می دانند. ریچارد اپشتاین از این خودرضایی که به عقیده او، نابسامانی اقتصادی و بن بست سیاسی کنونی آمریکا را توضیح می دهد ابراز تاسف می کند. اپشتاین با دوری از بحث‌های فرسوده بین مدافعان اصالت‌گرایی و طرفداران قانون اساسی زنده، از خواندن متنی دقیق، تحلیل تاریخی، و تئوری سیاسی و اقتصادی استفاده می‌کند تا به بازگشت به نظریه لیبرال کلاسیک حکومت‌داری که متن اصلی تدوین‌کنندگان را متحرک کرده است، بپردازد. و از دولت محدودی که این نظریه حمایت می کند.

بر اساس اندیشه های لاک، هیوم، مدیسون و دیگر شخصیت های روشنگری، سنت لیبرال کلاسیک بر فدرالیسم، حکومت محدود، تفکیک قوا، حقوق مالکیت، و آزادی های اقتصادی اپستین معتقد است جدی‌ترین چالش در برابر این سنت، از طرف ترقی‌خواهان نیو دیل و مدافعان فکری آنها بوده است. برخلاف توماس پین که دولت را در بهترین حالت یک شر ضروری می‌دانست، مترقی‌ها دولت را به عنوان نیرویی برای اداره خیر اجتماعی پذیرفتند. دیوان عالی به طور نابخردانه ای برنامه مترقی را با حفظ فهرستی از برنامه های قانونگذاری که در تضاد با قانون اساسی لیبرال کلاسیک است، تأیید کرده است.

تحلیل اپستین که به دقت مورد بررسی قرار گرفته است، به هر دو نیمه کار قانون اساسی می پردازد: پادمان های ساختاری آن در برابر قانون اساسی. قدرت بیش از حد دولت و حمایت آن از حقوق فردی. او اختلافات معاصر را از اختیارات ریاست جمهوری گرفته تا قوانین مراقبت های بهداشتی را روشن می کند، در حالی که موضوعات ماندگاری مانند نهاد بازبینی قضایی، نقش دولت فدرال در تنظیم فعالیت های اقتصادی، آزادی بیان و مذهب، و حمایت برابر را مورد بررسی قرار می دهد.

American liberals and conservatives alike take for granted a progressive view of the Constitution that took root in the early twentieth century. Richard Epstein laments this complacency which, he believes, explains America's current economic malaise and political gridlock. Steering clear of well-worn debates between defenders of originalism and proponents of a living Constitution, Epstein employs close textual reading, historical analysis, and political and economic theory to urge a return to the classical liberal theory of governance that animated the framers' original text, and to the limited government this theory supports.

Grounded in the thought of Locke, Hume, Madison, and other Enlightenment figures, the classical liberal tradition emphasized federalism, restricted government, separation of powers, property rights, and economic liberties. The most serious challenge to this tradition, Epstein contends, has come from New Deal progressives and their intellectual defenders. Unlike Thomas Paine, who saw government as a necessary evil at best, the progressives embraced government as a force for administering social good. The Supreme Court has unwisely ratified the progressive program by sustaining an ever-lengthening list of legislative programs at odds with the classical liberal Constitution.

Epstein's carefully considered analysis addresses both halves of the constitutional enterprise: its structural safeguards against excessive government power and its protection of individual rights. He illuminates contemporary disputes ranging from presidential prerogatives to health care legislation, while reexamining such enduring topics as the institution of judicial review, the federal government's role in regulating economic activity, freedom of speech and religion, and equal protection.