The civilizing machine : a cultural history of Mexican railroads, 1876-1910

در اواخر قرن نوزدهم مکزیک، جمعیت مکزیکی مجذوب شبکه پررونق راه آهن این کشور بودند. روزنامه ها و نشریات مملو از هنر، شعر، ادبیات، و تفسیرهای اجتماعی بودند که قدرت نمادین راه آهن را بررسی می کردند. لوکوموتیو به عنوان نمادی از مدرنیزاسیون اقتصادی، سیاسی و صنعتی، در خدمت تعیین جایگاه یک ملت در جهان بود. با این حال، خطرات سفر با لوکوموتیو، که با این واقعیت که خطوط راه‌آهن مکزیک تحت مالکیت و بهره‌برداری خارجی بودند، پیچیده می‌شود، به این معنی است که راه‌آهن می‌تواند نماد بی‌نظمی، مرگ و سلطه خارجی باشد.

در ماشین متمدن مایکل متیوز محیط ایدئولوژیک و فرهنگی را که درک مردم مکزیک از فناوری را شکل داد، بررسی می کند. شبکه ریلی پررونق که به طور ذاتی به پورفیریاتو، دیکتاتوری سی و پنج ساله ژنرال پورفیریو دیاز گره خورده است، نشان دهنده پیشرفت مادی در کشوری است که به دنبال جایگاه خود در دنیای مدرن است. متیوز فاش می‌کند که چگونه توسعه راه‌آهن نشان‌دهنده دستاورد رژیم و تجسم مادی شعار آن، «نظم و پیشرفت» است. دولت پورفیری راه آهن را در مشروعیت بخشیدن و توجیه سلطنت خود برانگیخت، در حالی که مخالفان سیاسی همان مضامین لفاظی را که توسط راه آهن تجسم یافته بود برای به چالش کشیدن روشی که آن رژیم در آن به توسعه اقتصادی و نوسازی دست یافت، به کار گرفتند. همانطور که متیوز نشان می دهد، نمادهای متعدد لوکوموتیو منعکس کننده شکاف های اجتماعی عمیق و پیش بینی درگیری هایی بود که در نهایت انقلاب مکزیک را به وجود آورد.

In late nineteenth-century Mexico the Mexican populace was fascinated with the country’s booming railroad network. Newspapers and periodicals were filled with art, poetry, literature, and social commentaries exploring the symbolic power of the railroad. As a symbol of economic, political, and industrial modernization, the locomotive served to demarcate a nation’s status in the world. However, the dangers of locomotive travel, complicated by the fact that Mexico’s railroads were foreign owned and operated, meant that the railroad could also symbolize disorder, death, and foreign domination.

In The Civilizing Machine Michael Matthews explores the ideological and cultural milieu that shaped the Mexican people’s understanding of technology. Intrinsically tied to the Porfiriato, the thirty-five-year dictatorship of Gen. Porfirio Díaz, the booming railroad network represented material progress in a country seeking its place in the modern world. Matthews discloses how the railroad’s development represented the crowning achievement of the regime and the material incarnation of its mantra, “order and progress.” The Porfirian administration evoked the railroad in legitimizing and justifying its own reign, while political opponents employed the same rhetorical themes embodied by the railroads to challenge the manner in which that regime achieved economic development and modernization. As Matthews illustrates, the multiple symbols of the locomotive reflected deepening social divisions and foreshadowed the conflicts that eventually brought about the Mexican Revolution.