دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Moore. Scott R
سری:
ناشر:
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 64
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 13 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب The Civil War on the Atlantic Coast 1861-1865 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنگ داخلی در ساحل اقیانوس اطلس 1861-1865 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بررسی اجمالی: جنگ داخلی در سواحل اقیانوس اطلس به سبک کمیک-اپرا آغاز شد. در حالی که بسیاری از مردم جنوبی از جدایی کارولینای جنوبی خوشحال بودند و آبراهام لینکلن رئیسجمهور مستقر هنوز را نفرین میکردند، مردم کارولینای شمالی پرشور دو قلعه فدرال در رودخانه کیپ فیر را تصرف کردند. در واکنش به شایعاتی مبنی بر حرکت کشتی های فدرال به سمت سواحل کارولینای شمالی، یک شرکت شبه نظامی تازه تاسیس ویلمینگتون، با نام Cape Fear Minute Men، برای تصرف قلعه های ویران شده، که هر یک توسط یک گروهبان نگهبان نگهبانی می شدند، تصمیم گرفتند. صبح زود 9 ژانویه 1861، شبهنظامیان مشتاق اگر مجهز نبود، به درهای بیرونی فورت جانستون، مجموعهای از ساختمانهای پوسیده ارتش ایالات متحده در نزدیکی اسمیتویل، در کانال ورودی رودخانه کیپ فیر، کوبیدند. گروهبان ارتش که مبهوت شده بود، به سرعت قلعه را به مهاجمان تسلیم کرد، اما نه قبل از درخواست و دریافت رسید برای اطمینان از پاسخگویی مناسب در مورد اموال دولتی. روز بعد، مردان دقیقهای، که از پیروزی غرق شده بودند، به پایین رودخانه ادامه دادند تا قلعه کاسول بسیار با شکوهتر، در صورتی که در حال فروپاشی بود، در دهانه کیپ فیر، پست دیگری که در اختیار یک گروهبان مهمات تنها بود، حفظ کنند. این پیروزی کوتاه مدت بود. اگرچه احتمالاً به زودی جدا می شود، کارولینای شمالی همچنان در اتحادیه باقی ماند و بنابراین شبه نظامیان به طور غیرقانونی قلعه ها را تصرف کردند. جان دبلیو الیس، فرماندار کارولینای شمالی، با رعایت قوانین سختگیرانه، به مهاجمان دستور داد تا گروهبان های مهمات را پیدا کنند، قلعه ها را به آنها برگردانند و به خانه بروند. Cape Fear Minute Men فتوحات خود را رها کردند و به ویلمینگتون بازگشتند، بدون شکوهی که تصور می کردند باید متعلق به آنها باشد. سرایداران بازسازی شده، قلعه ها را بدتر از مصیبت هایشان گزارش کردند، که با توجه به وضعیت خراب آنها، یک صلاحیت مشکوک بود.
Overview: The Civil War on the Atlantic coast began in comic-opera fashion. While much of the South rejoiced over South Carolina’s secession and cursed yet-to-be inaugurated President Abraham Lincoln, fervent North Carolinians seized two Federal forts on the Cape Fear River. Reacting to rumors of Federal ships headed for the North Carolina coast, a newly formed Wilmington militia company, dubbed the Cape Fear Minute Men, set out to capture the dilapidated forts, each garrisoned by a caretaker sergeant. Early in the morning of 9 January 1861, the enthusiastic if ill-equipped militiamen pounded on the outer doors of Fort Johnston, a collection of decayed U.S. Army buildings situated near Smithville, on the entrance channel of the Cape Fear River. The startled Army sergeant quickly surrendered the fort to the invaders, but not before demanding and receiving a receipt to ensure proper accountability of government property. The next day, the Minute Men, flushed with victory, continued downriver to secure the much more imposing, if crumbling, Fort Caswell at the mouth of the Cape Fear, another post held by a lone ordnance sergeant who duly signed it over. The victory proved short-lived. Although likely to secede soon, North Carolina still remained in the Union, and thus the militiamen had unlawfully seized the forts. North Carolina Governor John W. Ellis, maintaining strict legalities, ordered the intruders to find the ordnance sergeants, give them back the forts, and go home. The Cape Fear Minute Men relinquished their conquests and returned to Wilmington, devoid of the glory they imagined should be theirs. The restored caretakers reported the forts none the worse for their ordeal, a dubious qualification given their state of disrepair.