The City as Dreamworld and Catastrophe

دسته بندی: فلسفه
ویرایش:  
نویسندگان: Buck-Morss Susan.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 25 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

مقاله منتشر شده در «اکتبر» - 1995. - جلد. 73 (تابستان) — ص 3-26 پایان جنگ سرد لحظه تعیین کننده این ارائه است. نوع خاصی از دنیای رویایی صنعتی از بین رفته است، دنیایی که در بیشتر قرن بر تصورات سیاسی در شرق و غرب تسلط داشت. مطمئناً، در شرق شکل رویا یک مدینه فاضله تولید بود، در حالی که در غرب یک مدینه فاضله مصرف بود. اما هر دو به طور نزدیک در بینش خوش بینانه جامعه توده ای فراتر از کمبود مادی و هدف جمعی و اجتماعی، از طریق ساخت و ساز صنعتی عظیم، برای دگرگونی جهان طبیعی مشترک بودند. علیرغم خصومت آشکار با بسیاری از جنبه های مدرنیته، فاشیسم نیز در این رؤیای اتوپیایی توده ای سهیم بود. آلودگی صنعتی آب و هوا چه ترکیب شیمیایی مشابهی دارد. تحت سوسیالیسم یا سرمایه داری تولید شده است. علی‌رغم تمام لفاظی‌های سیاسی که در این بحث سرمایه‌گذاری شده است که می‌توان بین انواع فرهنگ مدرن تفاوت قاطعانه قائل شد – اینکه برخی از سبک‌های معماری ذاتاً «فاشیستی» هستند، اصول سازنده‌گرایی ذاتاً «پیشرو» هستند، یا اینکه شمایل‌نگاری قهرمانانه منحصراً «سوسیالیستی» است. - این اشکال فرهنگی خود را به طرز قابل توجهی انعطاف پذیر نشان داده اند و با متنوع ترین اهداف اجتماعی و سیاسی سازگار هستند. این واقعیت که این اشکال توسط هنرمندان و تصویرسازان معاصر به جای یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرند، نشان می دهد که یکی از قربانیان پایان جنگ سرد، خود ساختار گفتمان فرهنگی است.

Article published in «October» — 1995. — Vol. 73 (Summer) — pp. 3-26 The end of the Cold War is the determining moment of this presentation. A certain kind of industrial dreamworld has dissipated, one that dominated the political imagination in both East and West for most of the century. To be sure, in the East the dream-form was a utopia of production, whereas in the West it was a utopia of consumption. But both shared intimately the optimistic vision of a mass society beyond material scarcity, and the collective, social goal, through massive industrial construction, of transforming the natural world. Despite open hostility to many aspects of modernity, fascism, too, shared in this mass utopian dream. Industrial contamination of water and air has the same chemical composition whether it has been produced under socialism or capitalism. Despite all the political rhetoric that has been invested in arguing that one can differentiate decisively between variants of modern culture—that certain architectural styles are inherently “fascist,” that constructivist principles are intrinsically “progressive,” or that heroic iconography is uniquely “socialist”—these cultural forms have shown themselves remarkably resilient, adaptable to the most diverse social and political purposes. The fact that these forms are used interchangeably by contemporary artists and image-makers implies that one of the casualties of the end of the Cold War is the structure of cultural discourse itself.