The Church of Saint Thomas Paine: A Religious History of American Secularism

داستان فراموش شده آزاداندیشان قرن نوزدهم و اومانیست های قرن بیستمی که سعی در ایجاد دین سکولار خود داشتند

در کلیسای سنت توماس پین، لی اریک اشمیت داستان شگفت انگیزی را بیان می کند که چگونه لیبرال های آزاداندیش در آمریکای قرن نوزدهم دین سکولار بشریت را با محوریت توماس پین انقلابی خداپرست (1737-1809) ترویج کردند و چگونه فرزندان آنها در نهایت درگیر فرهنگ شدند. جنگ‌های اواخر قرن بیستم.

بعد از اینکه بقایای پین از قبرش در نیو روشل، نیویورک به سرقت رفت و در سال 1819 به انگلستان فرستاده شد، احترام شاگردان آمریکایی او در جستجوی طولانی مدت، تغییری مادی پیدا کرد. یادگارهای او روز تولد پین همیشه برای این معتقدان به جهان وطنی دموکراتیک و خیرخواهی بشردوستانه یک روز قرمز بود، اما آنها برنامه خود را گسترش دادند تا مجموعه وسیع تری از مناسک و تشریفات، به ویژه مراسم تشییع جنازه بدون نظارت مسیحی را شامل شود. آنها همچنین برای ایجاد کلیساها و جماعت های خود تلاش کردند تا دین سکولاریسم خود را در آنها اجرا کنند.

همه این فعالیت ها سوالات جدی را در مورد تعریف دین و اینکه آیا شامل انجمن های غیر خداباور و انجمن های انسان گرایانه می شود ایجاد کرد. که دوباره در نیمه دوم قرن بیستم فوران کرد. هنگامی که مسیحیان دست راستی اومانیسم سکولار را خطرناک‌ترین دین می‌دانستند، جوامع کوچک اومانیست‌های مذهبی، وارثان پیروان پین، در نبردهای جدیدی در مورد خطوط عمومی دین و خطرات اخلاقی سکولاریسم غرق شدند.

گزارشی جذاب از یک فصل مهم اما کمتر شناخته شده در تاریخ آمریکا، کلیسای سنت توماس پین نشان می دهد که چرا مرزهای بین مذهب و سکولاریسم اغلب بسیار مبهم تر از آن چیزی است که ما تصور می کنیم.

The forgotten story of the nineteenth-century freethinkers and twentieth-century humanists who tried to build their own secular religion

In The Church of Saint Thomas Paine, Leigh Eric Schmidt tells the surprising story of how freethinking liberals in nineteenth-century America promoted a secular religion of humanity centered on the deistic revolutionary Thomas Paine (1737–1809) and how their descendants eventually became embroiled in the culture wars of the late twentieth century.

After Paine’s remains were stolen from his grave in New Rochelle, New York, and shipped to England in 1819, the reverence of his American disciples took a material turn in a long search for his relics. Paine’s birthday was always a red-letter day for these believers in democratic cosmopolitanism and philanthropic benevolence, but they expanded their program to include a broader array of rites and ceremonies, particularly funerals free of Christian supervision. They also worked to establish their own churches and congregations in which to practice their religion of secularism.

All of these activities raised serious questions about the very definition of religion and whether it included nontheistic fellowships and humanistic associations―a dispute that erupted again in the second half of the twentieth century. As right-wing Christians came to see secular humanism as the most dangerous religion imaginable, small communities of religious humanists, the heirs of Paine’s followers, were swept up in new battles about religion’s public contours and secularism’s moral perils.

An engrossing account of an important but little-known chapter in American history, The Church of Saint Thomas Paine reveals why the lines between religion and secularism are often much blurrier than we imagine.