The Carry On Films

بی‌ادب، بی‌ادب و مبتذل- 31 فیلم Carry On بخش مهمی از تاریخ سینمای بریتانیا و کمدی کمدی کم‌ابرو باقی مانده‌اند. در این کتاب، جرارد در مورد ریشه‌های Carry On در سالن‌های موسیقی ویکتوریایی‌ها و کارت‌پستال‌های دلپذیر کنار دریای دونالد مک گیل بحث می‌کند. این فیلم‌ها که در بریتانیای پس از جنگ ساخته شده‌اند، دوره‌ای قابل توجه از تغییرات اجتماعی را منعکس می‌کنند، زیرا امپراتوری بریتانیا کم رنگ شد و ملتی یاد گرفت که به خودش بخندد. هیچ چیز برای تیم Carry On مقدس نبود. جیمز باند و کلئوپاترا بی‌رحمانه مورد لمپن قرار گرفتند، مسابقات دوشیزه جهان و کارخانه‌های توالت‌سازی برای چسباندن سینمایی وارد شدند، در حالی که خنده سید جیمز، تکان‌های باربارا ویندزور، سوراخ‌های بینی گشاد کنت ویلیامز و «اوه، سلام!» چارلز هاتری! مترادف با خنده، شادی و سرگرمی شد. کار جرارد فیلم‌های Carry On را به‌عنوان بخشی از یک بوم گسترده‌تر بررسی می‌کند که میراث و سنت آن‌ها را به دنیای متنی که آینه می‌کنند پیوند می‌دهد. فیلم‌های Carry On خواندنی ضروری برای طرفداران Carry On در سراسر کشور است.

Saucy, rude and vulgar—the 31 Carry On films remain an important part of the history of British cinematic and low brow comedy. In this book, Gerrard discusses the Carry On roots in the music halls of the Victorians and the saucy seaside postcards of Donald McGill. Made in post-war Britain, these films reflect a remarkable period of social change as the British Empire faded and a nation learned to laugh at itself. Nothing was sacred to the Carry On team. James Bond and Cleopatra were mercilessly lampooned, Miss World competitions and toilet factories came in for a cinematic pasting, while Sid James’ laugh, Barbara Windsor’s wiggle, Kenneth Williams’ flared nostrils and Charles Hawtrey’s “Oh, hello!” became synonymous with laughter, merriment and fun. Gerrard’s work examines the Carry On films as part of a wider canvas linking both their heritage and tradition to the contextual world they mirrored. The Carry On Films is an essential read for Carry On fans the country through.<Ding dong! Carry On!