The Capitalistic Cost-Benefit Structure of Money: An Analysis of Money’s Structural Nonneutrality and its Effects on the Economy

این مطالعه با مشکل دیرینه تغییراتی که با ورود پول به اقتصاد ایجاد می‌شود، سروکار دارد. در زمان ارسطو (سیاست، ص 1135-1143) سؤالی که هنوز بی پاسخ در مورد دوگانگی اقتصاد مبادله واقعی و پولی مطرح بود، مطرح شد. او اقتصاد را که در آن مردم برای به دست آوردن خدمات واقعی (مدیریت خانگی) تلاش می‌کنند، با Chrematistic، جایی که از پول برای به دست آوردن پول بیشتر استفاده می‌کنند (هنر کسب ثروت) مقایسه کرد: ثروت واقعی شامل چنین ارزش‌هایی است که استفاده می‌شوند. زیرا مقدار مالکیت از این نوع که می تواند زندگی را خوشایند کند، نامحدود نیست. با این حال، حالت دومی برای به دست آوردن چیزها وجود دارد، که ممکن است با ترجیح و با درستی نام Chrematistic را به آن بدهیم، و در این مورد به نظر می رسد هیچ محدودیتی برای جلسات ثروت و موقعیت وجود ندارد. تجارت در ماهیت خود متعلق به کروماتیسم نیست، زیرا در اینجا مبادله فقط به آنچه برای خودشان ضروری است اشاره دارد. ( . . . . ) در مورد کروماتیک ، گردش منبع ثروت است. و به نظر می رسد که در مورد پول می چرخد، زیرا پول آغاز و پایان این نوع مبادله است. بنابراین، ثروت‌هایی نیز مانند کر ماتیک برای آن تلاش می‌کند، نامحدود است. ( . . . ) اقتصادی ، نه کروماتیک ، حدی دارد ( . . . ; ) هدف اولی چیزی متفاوت از پول است ، دومی افزایش پول است ( . .

This study is concerned with the time-honored problem of the change that is induced when money enters into the economy. As far back as Aristotle (Politics, pp. 1135-1143) the still-unanswered question regarding the dichotomy of the real-exchange and the monetary economy was raised. He contrasted Oeconomic, where people strive to obtain real utilities (household management), to Chrematistic, where they use money to make more money (art of wealth-acquisition): The true wealth consists of such values in use; for the quantity of possession of this kind, capable of making life pleasant, is not unlimited. There is, however, a second mode of acquiring things, to which we may by preference and with correctness give the name of Chrematistic, and in this case there appear to be no limits to riches and pos­ sessions. Trade does not in its nature belong to Chrematistic, for here the exchange has reference only to what is necessary to themselves. ( . . . ) In the case of Chrematistic, circulation is the source of riches. And it appears to revolve about money, for money is the beginning and end of this kind of exchange. Therefore also riches, such as Chre­ matistic strives for, are unlimited. ( . . . ) Oeconomic, not Chrematistic, has a limit ( . . . ;) the object of the former is something different from money, of the latter the augmenta­ tion of money ( . . .