دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب The Cambridge Companion to Emily Dickinson ()
دانلود کتاب همنشین کمبریج برای امیلی دیکنسون ()
مشخصات کتاب
The Cambridge Companion to Emily Dickinson ()
ویرایش:
نویسندگان: Wendy Martin
سری: Cambridge Companions to Literature
ISBN (شابک) : 0521806445, 9780511073915
ناشر: Cambridge University Press
سال نشر: 2002
تعداد صفحات: 268
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 55,000
در صورت تبدیل فایل کتاب The Cambridge Companion to Emily Dickinson () به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب همنشین کمبریج برای امیلی دیکنسون () نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب همنشین کمبریج برای امیلی دیکنسون ()
اغراق در اهمیت شعر امیلی دیکنسون سخت است، زیرا ما تولد 177 سالگی او (متولد 10 دسامبر 1830، آمهرست، ماساچوست) را جشن می گیریم. اما آیا این شاعر به خوبی درک شده است، و آیا تولدها و دیگر تاریخ های مهم او به غیر از تاریخ هایی که قبلاً به او اختصاص داده شده است، شناخته شده است؟ یکی از منتقدان سرمقاله آمازون از Cambridge Companion یک اشتباه کلیدی مرتکب می شود و می گوید که او یکی از مهم ترین "شاعران قرن نوزدهم" ما است. نه--دیکنسون یکی از دو شاعر مهم آمریکایی در تمام ادبیات ما است. هر قرن، و به احتمال زیاد از جمله این یکی جدید - نامزد دیگر برای افتخارات برتر والت ویتمن است. مسلماً، دیکینسون با توجه به طنین در شعرهای بعدی ما با عمق دید درونی و خصوصی او، مهمتر از این دو است. ویتمن آرزو داشت که بزرگ مردم آمریکا باشد - پروژه ای که رابرت پینسکی و دیگران اشاره کرده اند که موفق نشد (به بررسی آمازون من در مورد دموکراسی، فرهنگ و صدای شعر پینسکی مراجعه کنید). اما دیدگاه خصوصی شدید دیکینسون نسبت به دیدگاه عمومی ویتمن مسئول ایجاد پیروان و الهام بخشیدن به دیگران است. والاس استیونز و هارت کرین دو نمونه هستند. به استثنای استثنائات نادر، شعر آمریکایی بیشتر در امتداد خطوطی که دیدگاه و صدای خصوصی‌تر او پیشنهاد می‌کند، توسعه یافته است تا آن‌چه که در جریان عمومی و گسترده ویتمن دراز است. همه کم و بیش می‌دانند دیکنسون کیست، و احتمالاً اکثر افراد تحصیل کرده حداقل یکی از شعرهای او را خوانده‌اند. اما، آیا درک می کنیم که دیکینسون چه گنجینه عمیقی برای ما به جا گذاشته است؟ آیا از پرتره سطحی که اکثراً از او دارند فراتر می رویم؟ و مهمتر از همه، چگونه به ثروت خلاقیت و بینش دسترسی پیدا کنیم که فراتر از چند ده یا چند شعر محبوب دیکنسون است که اکثر ما با آنها آشنا هستیم؟ همراهی وندی مارتین در کمبریج برای امیلی دیکنسون مکانی عالی برای شروع گسترش دیدگاه ما نسبت به او است. جنگ بر سر دست‌نوشته‌های دیکینسون (امروز بخشی از آن هنوز متعلق به هاروارد و بخشی به کالج آمهرست است) و برای تعریف او به‌عنوان یک شخص، چیزی است که اندکی پس از مرگ او رخ داد و به دلیل یک انشعاب در خانواده‌اش در زمانی که برادرش، آستین دیکنسون، ایجاد شد. ، یک معشوقه به نام میبل لومیس تاد را خارج از ازدواج با دوست، همراه و خبرنگار مادام العمر امیلی، سوزان دیکنسون، خارج کرد. این یک داستان واقعاً خشن است! این با مهارت در مقاله بتسی ارکیلا "جنگ های امیلی دیکنسون" روایت شده است. مقاله کریستوفر بنفی "امیلی دیکنسون و جنوب آمریکا" نیز قابل توجه است. چگونه این واقعیت را توضیح می دهید که دیکنسون در طول جنگ داخلی، آزادی و غیره نوشته است و تقریباً چیزی برای گفتن در مورد این رویدادهای عظیم ندارد؟ اگرچه طرفدار جنوبی نیست، اما در آثار او چیزهای زیادی وجود دارد که با عناصر کشاورزی و اشرافی در زندگی آمریکایی که در جنوب و ادبیات آن نیز بازنمایی شده بود، مطابقت دارد، و او با حساسیت کسانی که مشتاق آمریکای ماقبل صنعتی بودند مطابقت دارد. قرن بیستم کاملاً خوب است، اگرچه واقعاً به طور کامل تعریف نمی کند که او آن را به این شکل ببیند. مقاله خود وندی مارتین در مورد راهبردهای شاعرانه دیکنسون، مروری قوی از چگونگی عملکرد برخی از عناصر بزرگتر در زندگی دیکنسون در شعر او است، از جمله رابطه عمیقاً معنادار او با خواهر شوهرش. مارتین در تحلیل استفاده شاعرانه از کلماتی مانند "خورشید" که اغلب در شعرها ظاهر می شود بسیار قوی است و او دیکنسون را کسی می داند که با خلاقیت آتشفشانی خود در شب و تاریکی شادی می کند. این یک تصویر و عکس مجلل از او است. باید اعتراف کنم که با وجود اینکه نام خانوادگی ما یکی است، من هیچ نسبتی با امیلی دیکنسون ندارم. از زمانی که من بچه خیلی کوچکی بودم، مادرم (که نه چندان دور از آمهرست در محیطی مشابه بزرگ شد) مرتباً او را برای من می خواند، و من تا حدودی در مورد نامش گیج شده بودم. مدتی بود که وقتی مادرم گفت ما "به هم وابسته نیستیم" فکر می کردم که واقعاً با هم فامیل هستیم. احساس می‌کردم شعرها چیزی است که برای ما نوشته شده است، مانند نامه‌های یکی از اقوام، که گاهی با صدای بلند برای خانواده خوانده می‌شود. من ناامید شدم از اینکه فهمیدم «بدون رابطه» در واقع به این معنی است که ما با هم مرتبط نیستیم - و به نوعی قبل از فهمیدن آن، برخی از پیام‌های عمیق‌تر را حتی در کودکی بسیار خردسال دریافت کردم - گویی این پیام‌ها مخصوصا برای من بوده است. و فرستاده شده از روح خویشاوند. یک پیشنهاد برای نحوه جشن گرفتن تولد امیلی دیکنسون در 10 دسامبر این است که این کتاب و کتاب‌های مشابه آن را بخوانید و بارها و بارها با اشعار دیکنسون روبرو شوید. آنها تلاش‌های ما را برای درک و لذت بردن از آنها به خوبی جبران می‌کنند.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
It's hard to exaggerate the importance of Emily Dickinson's poetry, as we mark her 177th birthday (born December 10, 1830, Amherst, Massachusetts). But is this poet well understood, and are her birthdays and other important dates even recognized other than by those already devoted to her? One editorial reviewer for Amazon of the Cambridge Companion makes a key mistake-stating that she is one of our most important "19th Century poets." No--Dickinson is one of the two most important American poets in all our literature-of whatever century, and most likely including this new one- the other candidate for top honors being Walt Whitman. Arguably, Dickinson is the more important of the two given the resonance in our later poetry with the depth of her interior, private vision. Whitman aspired to be America's great public bard-a project Robert Pinsky and others have pointed out that did not succeed (see my Amazon review of Pinsky's Democracy, Culture and the Voice of Poetry). But Dickinson's intense private vision is more responsible than Whitman's public one for generating followers and inspiring others. Wallace Stevens and Hart Crane are two examples. With rare exceptions, American poetry has developed more along the lines suggested by her more private vision and voice than it has to the broad, public sweep of Whitman's long-windedness. Everyone more or less knows who Dickinson is, and most educated persons have probably read at least one of her poems. But, do we grasp what a deep treasure trove Dickinson has left us? Do we get beyond the superficial portrait most have of her? And most importantly, how do we access the wealth of creativity and insight that lies beyond the few dozen or so most popular Dickinson poems most of us are familiar with? Wendy Martin's Cambridge Companion to Emily Dickinson is a great place to start broadening our view of her. The war over Dickinson's manuscripts (today part still belong to Harvard and part to Amherst College) and for defining her as a person is something that happened shortly after she died and was caused by a schism of sorts in her family when her brother, Austin Dickinson, took a lover, Mabel Loomis Todd, outside of his marriage to Emily's beloved friend, companion and lifelong correspondent, Susan Dickinson. This is a really racy story! It is ably narrated in Betsy Erkkila's essay "The Emily Dickinson Wars." Christopher Benfey's essay "Emily Dickinson and the American South," is also remarkable. How do you explain the fact that Dickinson wrote throughout the Civil War, Emancipation, etc. and has almost nothing to say about these huge events? While not a Southern sympathizer, there is much in her work that accords with the agrarian, aristocratic elements in American life that was also represented in the South and its literature, and she fit the sensibility of those who yearned for a pre-Industrial America in the 20th Century quite well-although it doesn't really fully define her to see it in this way. Wendy Martin's own essay on Dickinson's poetic strategies is a strong overview of how some of the larger elements in Dickinson's life worked themselves out in her verse, including her deeply meaningful relationship with her sister-in-law. Martin is very strong on her analysis of the poetic use of words like "sun" which appears so often in the poems, and she sees Dickinson as one who revels with her volcanic creativity in night and darkness. It's a luxurious image and picture of her. I have to confess that, though our last names are the same, I am no relation to Emily Dickinson. Starting when I was a very young child, my mother (who grew up not far from Amherst in a similar setting) read her to me frequently, and I was somewhat confused about the name. For quite some time I thought when my mother said we were "not related" that we really were related. I felt the poems were something that had been written to us, like letters from a relative, which were also sometimes read aloud to the family. I was disappointed to learn that "no relation" actually meant we weren't related-and somehow before figuring it out got some of the deeper messages even as a very young child -it was as though they had been meant especially for me and sent from a kindred soul. One suggestion for how to celebrate Emily Dickinson's birthday each December 10th is to read this book and others like it-and to re-encounter Dickinson's poems over and over. They richly repay our efforts to understand and enjoy them.
