The bodyline hypocrisy: conversations with Harold Larwood

این تحلیل تازه از «جنجال بدنی» انگلیس و استرالیا در سال‌های 1932-1933، ریاکاری را در هر دو طرف خشم آشکار می‌کند، که از مصاحبه‌های اختصاصی با «شرور قطعه» انگلیسی (و مهاجر استرالیایی) هارولد لاروود استفاده می‌کند. در آن زمان، استرالیا کشوری جوان و منزوی بود که در آن ورزش یک دین بود، پیروزی ضروری بود و رسانه ها مستعد تحریف بودند. در انگلستان، MCC تحت فشار یک دولت بریتانیا قرار گرفت که از عواقب تجاری بیم داشت، و هارولد لاروود و داگلاس جاردین را رها کرد تا در یک خط لباس از مصلحت های سیاسی آویزان شوند. The Bodyline Hypocrisy تأثیر فرهنگ استرالیایی را بر رویدادها، و اغراق‌ها و تحریف‌هایی که قبلاً به عنوان واقعیت پذیرفته شده بودند، تحلیل می‌کند. این نشان می دهد که MCC در سال 1949، تحت تأثیر رئیس جمهور استرالیایی خود، به لاروود عضویت افتخاری اعطا کرد. و اکنون حتی ایان چاپل نیز بیان کرده است که تاکتیک تئوری پا جاردین به سادگی بازی کریکت تست با هر سلاحی بود که در دسترس بود. زمان تغییر می کند و حقیقت ...

This fresh analysis of the England-Australia 'Bodyline Controversy' of 1932-33 uncovers hypocrisy on both sides of the furore, drawing on exclusive interviews with English 'villain of the piece' (and Australian émigré) Harold Larwood. At the time, Australia was a young, isolated country where sport was a religion, winning essential, and the media prone to distortion. In England, the MCC was pressurised by a British government fearing trade repercussions, leaving Harold Larwood and Douglas Jardine to be hung out to dry on a clothes-line of political expediency. The Bodyline Hypocrisy analyses the influence of Australian culture on events, and on exaggerations and distortions previously accepted as fact. It reveals that the MCC granted Honorary Membership to Larwood in 1949, influenced by its Australian president. And now even Ian Chappell has stated that Jardine's leg-theory tactic was simply playing Test cricket with whatever weapons were available. Times change and the truth...