The Birth of Hedonism: The Cyrenaic Philosophers and Pleasure as a Way of Life

به گفته گزنفون، سقراط سعی کرد همکار خود آریستیپوس را متقاعد کند که زیاده‌روی خود را در شراب، زنان و غذا تعدیل کند، با این استدلال که تنها کار سخت می‌تواند خوشبختی بیاورد. آریستیپوس قانع نشد. در عوض، او و پیروانش از رادیکال ترین شکل لذت گرایی در فلسفه غرب باستان حمایت کردند. پیش از ظهور اپیکوریان شناخته‌شده‌تر اما نسبتاً زاهد، سیرنائیک‌ها شیوه‌ای از زندگی را دنبال می‌کردند که در آن لحظات لذت، به‌ویژه لذت جسمانی، بالاترین ارزش را داشت. در تولد لذت‌گرایی، کورت لمپ جامع‌ترین شرح را به هر زبانی از عقاید و رفتار سیرنائی ارائه می‌کند، که انقلابی در درک این مکتب فلسفی مغفول اما مهم ایجاد می‌کند.

تولد لذت گرایی به طور کامل و دلسوزانه آموزه ها و اعمال سیرنائیک ها را که بین قرن چهارم و سوم پیش از میلاد فعال بودند، بازسازی می کند. این کتاب نه تنها Aristippus و جریان اصلی Cyrenaics، بلکه Hegesias، Anniceris و Theodorus را نیز مورد بررسی قرار می دهد. برخلاف پژوهش‌های اخیر، این کتاب نشان می‌دهد که سیرنائیک‌ها، علی‌رغم اینکه ارزش اولیه را به تجربیات لذت‌بخش مجزا می‌دهند، این باور فلسفی غالب یونانی را پذیرفته‌اند که شادی مادام‌العمر و فضایل حفظ‌کننده آن دغدغه‌های اصلی اخلاق هستند. این کتاب همچنین اولین تلاش عمیق را برای درک بی‌خدایی تئودوروس و بدبینی هگزیاس ارائه می‌کند، که هر دو در فلسفه یونان باستان بسیار غیرعادی هستند و پرسش جالب رابطه لذت‌گرایی با بدبینی و بی‌خدایی را مطرح می‌کنند. در نهایت، این کتاب «سیرنائیسم جدید» والتر پتر، نویسنده و کلاسیک‌نویس قرن نوزدهمی را بررسی می‌کند، کسی که بیش از هر متفکر مدرن دیگری، علاقه‌ی فلسفی پایدار لذت‌گرایی سیرنائی را نشان داد.