The Biology of Cancer: A new approach

از بین تمام بیماری هایی که بشر را مبتلا می کند، آنهایی که به عنوان "سرطان" توصیف می شوند، قوی ترین احساسات را برمی انگیزند. "سرطان" به درد، رنج طولانی، رشد وحشتناک و مرگ دلالت دارد. به طور گسترده و موجه ترس از آن وجود دارد. در کشورهای پیشرفته پزشکی، نئوپلاسم های بدخیم (اصطلاح رسمی سرطان ها) بخش قابل توجهی از مرگ و میرها را تشکیل می دهند. از مجموع 575194 مرگ در انگلستان و ولز در طول سال 1970، حدود 117076 یا 4/20 درصد به نئوپلاسم‌هایی از یک نوع نسبت داده شد (Registrar General, 1972). بیماری‌های سیستم گردش خون - عمدتاً بیماری‌های تصلب شرایین و دژنراتیو قلبی - قربانیان بیشتری را به دنبال داشت و مسئول حدود 50.6 درصد از کل مرگ‌ها هستند، اما ظاهراً روان ما بیشتر به نحوه بیماری واکنش نشان می‌دهد تا تعداد مرگ‌های ناشی از آن. علل بسیاری از ما شاهد وخامت یک دوست نزدیک یا خویشاوندی بوده‌ایم که از سرطان غیرقابل جراحی رنج می‌برد: چنین تجربه‌ای حس ناامیدی و درماندگی را القا می‌کند. احساس غم و اندوه می تواند یک محرک قوی برای عمل باشد و اغلب منجر به تلاش های تحقیقاتی اختصاصی و خستگی ناپذیر می شود. در عین حال، قدرت و عمق تعهد ممکن است گاهی با جدایی که برای تحلیل عینی و یک استراتژی عاقلانه مورد نیاز است، ناسازگار باشد. نه خیلی دقیق، ما استدلال می کنیم که اگر فقط بتوانیم علل سرطان را کشف کنیم، مشکلات ما حل می شود و رنج های ما تسکین می یابد. از بین بردن علت: جلوگیری از سرطان. منطق جذابیت مقاومت ناپذیری دارد.

Of all the diseases that afflict mankind those described as 'cancer' evoke the strongest emotions. 'Cancer' connotes pain, protracted suffering, hideous growth and death. It is widely and justifiably feared. In medically advanced countries, malignant neoplasms (the official term for cancers) account for a substantial proportion of all deaths. Out of a total of 575194 deaths in Eng­ land and Wales during the year 1970, some 117076-or 20·4 per cent-were attributed to neoplasms of one kind or another (Registrar General, 1972). Diseases of the circulatory system-mainly arteriosclerotic and degenerative heart disease-claimed many more victims, being responsible for some 50·6 per cent of all deaths, but our psyche evidently responds more to the manner of the disease than to the number of deaths it causes. Many of us will have witnessed the deterioration of a close friend or relative suffering from an inoperable cancer: such an experience induces a sense of hopelessness and helplessness. The feelings of sorrow and distress can be a powerful stimulus to action and they often result in dedicated and tireless research efforts. At the same time, the very strength and depth of the commitment may sometimes be incompatible with the detachment that is needed for objective analysis and a wise strategy. Not too rigorously, we reason that if only we can discover the causes of cancer, then our problems will be solved and our agonies relieved. Remove the cause: prevent the cancer. The logic exerts an irresistible appeal.