The Biology of Alcoholism: Vol. 7 The Pathogenesis of Alcoholism: Biological Factors

جلد قبلی، پاتوژنز الکلیسم: عوامل روانی اجتماعی، تلاش کرد تا تعامل عوامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی را که منجر به شروع و تداوم اعتیاد به الکل می شود، توصیف کند. پیشگفتار آن جلد، دیدگاه خاص ما را در مورد بیو- ارائه کرد. تعامل روانی-اجتماعی به عنوان یک فرآیند پیشرونده که در آن تحولات قبلی مکانیسم های بیماری زایی جدیدی را ایجاد می کند که به نوبه خود منجر به فعالیت های بازخورد چرخه ای دیگر می شود. اگرچه تأثیرات هر یک از سه سطح پدیدارشناختی در هر مرحله از دوره بالینی مؤثر است، به نظر می‌رسد که عوامل اجتماعی در مرحله اولیه، عوامل روان‌شناختی در سطح متوسط، و عوامل بیولوژیکی در پایان مهم‌ترین هستند. این تفاوت‌ها فقط نسبی هستند، اما تأثیرات هر سه نوع مطمئناً در تمام مراحل سندرم مؤثر است. به نظر می رسد که این به ویژه برای پارامترهای بیولوژیکی فعالیت صادق است. دان گودوین (1976)، که بسیاری از داده‌های مربوط به نقش عوامل ارثی در اعتیاد به الکل را ارائه کرده است، معمولاً نمی‌گوید که همه رفتارهای زنده طبق تعریف بیولوژیکی هستند. شواهد عملیاتی این امر شاید در اعتیاد به الکل بیشتر از سایر سندرم ها مشهود باشد. برای مثال، بی‌تفاوتی عمومی اجتماعی بسیاری از آسیایی‌ها نسبت به الکل ممکن است منعکس‌کننده حضور یک ایزوآنزیم غیر معمول الکل دهیدروژناز باشد تا برخی هنجارهای فرهنگی مستقل.

The previous volume, The Pathogenesis of Alcoholism: Psychosocial Factors, attempted to describe the interaction of biological, psychological, and social factors that lead to the initiation and perpetuation of alcoholism. The preface to that volume presented our particular view of the bio-. psycho-social interaction as a progressive process in which earlier developments produce new pathogenetic mechanisms, which in turn lead to still other cyclical feedback activities. Although influences from each of the three phenomenologic levels are at work during each stage of the clinical course, it would appear that social factors are most significant in the early phase, psychological factors at the intermediate level, and biological ones toward the end. These differences are only relative, however, for influences of all three types surely are operative during all stages of the syndrome. This appears to be particularly true for the biological parameters of activity. Don Goodwin (1976), who has supplied much of the data that support the role of hereditary factors in alcoholism, is wont to say that all living behavior is biological-by definition. The operational evidence for this is perhaps more evident in alcoholism than in other syndromes. For example, the general social indifference of many Asians to alcohol may reflect the presence of an atypical isoenzyme of alcohol dehydrogenase rather than some independently derived cultural norm.