The Aymara: Strategies in Human Adaptation to a Rigorous Environment

ارتفاعات آند آمریکای جنوبی شاهد ظهور و افول چندین تمدن بومی و چشمگیر بوده است. هرکدام که تا حدودی از نظر زمان و مکان از هم جدا بودند، تدابیر اجتماعی-فرهنگی متمایز خود را توسعه دادند، اما همه نیاز به تطبیق با محدودیت های فردی، اجتماعی و محیطی تحمیل شده توسط زندگی در ارتفاعات داشتند. فشار جزئی اکسیژن، دما و رطوبت به طور سیستماتیک با افزایش ارتفاع کاهش می یابد، اما تغییرات دیگری نیز وجود دارد. داروین، فوربس، فون هومبولت، فون تشودی و سایر طبیعت‌شناسان قرن هجدهم و نوزدهم که راه خود را در آمریکای جنوبی گشودند، بارها درباره تحمل یا بی‌تفاوتی ظاهری بومیان نسبت به سختی‌های زندگی در ارتفاعات بالای 3000 متر، اما تأثیر آن بر آن، اظهار نظر کردند. مناطق پست برای مثال، فون تشودی (1847)، مشاهده کرد که «در کوردیلرا تأثیر کاهش فشار اتمسفر بر بدن انسان خود را با علائم غیرقابل تحمل خستگی و دشواری شدید تنفس نشان می‌دهد». . . . اولین علائم معمولاً در ارتفاع 12600 فوتی (3800 متری) از دریا احساس می شود. این علائم عبارتند از سرگیجه، تیرگی بینایی و شنوایی، درد در ناحیه سر و حالت تهوع. . . . ساکنان سواحل و اروپایی ها که برای اولین بار از مناطق مرتفع کوردلرا دیدن می کنند، معمولاً با این اختلال مورد حمله قرار می گیرند. اما توصیف فون تشودی از بیماری حاد کوهستان به سختی اولین توصیف بود. اسلاف اسپانیایی او نیز آن را می دانستند و درباره آن اظهار نظر می کردند.

South America's Andean highlands have seen the rise and decline of several impressive, indigenous civilizations. Separated somewhat in time and place, each developed its distinctive socio-cultural accouterments but all shared a need to adjust to the individual, societal and environmental limitations imposed by life at high altitude. Partial oxygen pressure, temperature and humidity fall systematically as altitude rises, but there are other changes as well. Darwin, Forbes, von Humboldt, von Tschudi and other naturalists of the eighteenth and nineteenth centuries who weaved their way through South America commented repeatedly on the tolerance or apparent indifference of the indigenes to the rigors of life at altitudes above 3000 meters but its impact upon lowlanders. Von Tschudi (1847), for example, observed 'in the cordillera the effect of the diminished atmospheric pressure on the human frame shows itself in intolerable symptoms of weariness and an extreme difficulty of breathing . . . . The first symptoms are usually felt at the elevation of 12,600 feet (3800 m) above the sea. These symptoms are vertigo, dimness of sight and hearing, pains in the head and nausea . . . . Inhabitants of the coast and Europeans, who for the first time visit the lofty regions of the cordillera, are usually attacked with this disorder. ' But von Tschudi's description of acute mountain sickness was hardly the first; his Spanish predecessors had known and commented upon it too.