The Authorship of the Pseudo-Dionysian Corpus: A Deliberate Forgery or Clever Literary Ploy?

این تک نگاری یکی از بحث‌برانگیزترین جنبه‌های پژوهش دیونوسی را بازبینی می‌کند: معمای تألیف آن. تعیین هویت نویسنده غیرممکن است. با این حال، مشروعیت انتساب پیکره به دیونیسیوس آرئوپاگیت را نباید به عنوان یک جعل مورد نظر، بلکه به عنوان یک ابزار ادبی استادانه مدیریت کرد، که بهتر نشان دهنده قصد اولیه نویسنده واقعی است. وابستگی به دیونیسیوس آرئوپاگیتی دارای اهمیت استعاری و ادبی است. دیونیسیوس تنها شخصیت در عهد جدید است که در پیوند خود بین پولس رسول و آکادمی آتن افلاطونی منحصر به فرد است. در این راستا، این انتساب، به ذهن نویسنده واقعی مجموعه، می تواند یک حرکت نمادین برای نشان دادن حقیقت اساسی هر دو سنت باشد که اساساً از یک منبع الهی گرفته شده است. اهمیت این فرض که در زمینه تاریخی آن گرفته شده است، اوج شکل گیری هویت متمدن مسیحی رومی-بیزانسی را برجسته می کند.

This monograph revisits one of the most debated aspects of Dionysian scholarship: the enigma of its authorship. To establish the identity of the author remains impossible. However, the legitimacy of the attribution of the corpus to Dionysius the Areopagite should not be seen as an intended forgery but rather as a masterfully managed literary device, which better indicates the initial intention of the actual author. The affiliation with Dionysius the Areopagite has metaphorical and literary significance. Dionysius is the only character in the New Testament who is unique in his conjunction between the apostle Paul and the Platonic Athenian Academy. In this regard this attribution, to the mind of the actual author of the corpus, could be a symbolic gesture to demonstrate the essential truth of both traditions as derived essentially from the same divine source. The importance of this assumption taken in its historical context highlights the culmination of the formation of the civilized Roman-Byzantine Christian identity.