The art of procrastination a guide to effective dawdling, lollygagging, and postponing

این کتابی برای بیل گیتس نیست. یا هیلاری کلینتون یا استیون اسپیلبرگ. واضح است که آنها در انجام کارها مشکلی ندارند. با این حال، برای اکثریت بزرگ ما، چه آرامشی است که بفهمیم ما آدم‌های ولگرد و تنبل نیستیم، بلکه عمل‌کننده‌ایم. . . به روش خودمان ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، اما به گفته فیلسوف جان پری، با به تعویق انداختن کارها می‌توانید کارهای زیادی انجام دهید. او آن را «تعویق ساختاریافته» می‌نامد:در سال 1995، در حالی که روی پروژه‌ای که باید روی آن کار می‌کردم کار نمی‌کردم، شروع به احساس پوسیدی در مورد خودم کردم. اما بعد متوجه چیزی شدم. در کل، من به عنوان فردی که کارهای زیادی انجام دادم و کمک معقولی انجام دادم شهرت داشتم. . . . یک پارادوکس به جای اینکه روی پروژه های مهمم کار کنم، به این معمای فکر کردم. من متوجه شدم که من چیزی هستم که به آن تعلل‌کننده ساختاریافته می‌گویم: شخصی که با انجام ندادن کارهای دیگر کارهای زیادی انجام می‌دهد.برای تجلیل از یک نقص شخصیت تقریباً جهانی، هنر اهمال‌کاری عاقلانه است، ...

This is not a book for Bill Gates. Or Hillary Clinton, or Steven Spielberg. Clearly they have no trouble getting stuff done. For the great majority of us, though, what a comfort to discover that we're not wastrels and slackers, but doers . . . in our own way. It may sound counterintuitive, but according to philosopher John Perry, you can accomplish a lot by putting things off. He calls it "structured procrastination":In 1995, while not working on some project I should have been working on, I began to feel rotten about myself. But then I noticed something. On the whole, I had a reputation as a person who got a lot done and made a reasonable contribution. . . . A paradox. Rather than getting to work on my important projects, I began to think about this conundrum. I realized thatI was what I call a structured procrastinator: a person who gets a lot done by not doing other things.Celebrating a nearly universal character flaw, The Art of Procrastination is a wise,...