The Army Air Corps: Branch Immaterial: A World War II Memoir

W. G. Bonvouloir در آگوست 1941 از طرف دولت احوالپرسی دریافت کرد. او به همسرش نانسی گفت: "نگران نباش، من سی و شش ساله هستم، متاهل و دارای سه فرزند، و اضافه وزن دارم. آنها نمی گیرند. من.\" تعجب! آنها محدودیت وزن را برای سی و شش ساله ها افزایش داده اند. «تو وارد شدی. تبریک می‌گویم، کاپیتان.» بنابراین حماسه تجربه او در جنگ جهانی دوم آغاز می‌شود.

او همیشه معتقد بود که \"آنهایی که می ایستند و منتظر می مانند هم خدمت می کنند\" این نمونه مادر ما بود. او ایستاد و منتظر بود و سه دختر جوان را بزرگ کرد، با همسران جی آی جو خدمت کرد و آتش خانه را روشن نگه داشت. پدر از نظر فیزیکی حضور نداشت، اما همیشه آنجا بود. مامان مطمئن شد که ما این را می دانیم.

W. G. Bonvouloir received greetings from the government in August 1941. He said to his wife, Nancy, "Don't worry. I'm thirty-six, married with three children, and I'm overweight. They won't take me." Surprise! They have raised the weight limit for thirty-six year olds. "You're in. Congratulations, Captain." So begins the saga of his WWII experience.

He always maintained that "Those who stand and wait also serve." This exemplified our mom. She stood and waited and raised three young girls, served with the GI Joe wives and kept the home fires burning. Dad wasn't present physically, but he was always there. Mom made sure we knew that.