The Armenians of Aintab: The Economics of Genocide in an Ottoman Province

کشف یک ترک مبنی بر اینکه ارامنه زمانی در زادگاهش رشد می کردند، منجر به تحقیقی پیشگامانه در مورد پویایی محلی نسل کشی می شود.

Ümit Kurt، متولد و بزرگ شده در غازیانتپ، ترکیه، بود. از دانستن اینکه زادگاهش زمانی جامعه ارمنی بزرگ و فعالی داشت، شگفت زده شد. حضور ارامنه در عینتاب، نام این شهر در دوره عثمانی، نه تنها ویران شده بود، بلکه جایگزین شده بود. از هر نظر، غازیانتپ یک شهر معمولی ترکیه بود.

کورت جزئیات خلع ید ارامنه را که باعث ایجاد شهر ترکیه ای همگنی شد که در آن بزرگ شد، می کاود. او به ویژه جمعیتی را که از پاکسازی قومی به دست آورده اند را بررسی می کند. سوابق مصادره زمین و انتقال جمعیت نشان می دهد که وقتی ارامنه مرفه -که در تولید، تولید کشاورزی و تجارت فعال بودند- چقدر ثروت جدید در دسترس قرار گرفت. اگرچه دلیل رسمی حذف ارامنه این بود که این گروه تهدیدی برای شورش است، کورت نشان می دهد که چشم انداز منفعت مادی یکی از انگیزه های اصلی حمایت از نسل کشی ارامنه در میان اشراف مسلمان محلی و مردم ترکیه بود. کسانی که بیشترین سود را بردند - نخبگان استانی، مالکان ثروتمند، مقامات دولتی و بازرگانانی که سرمایه ارمنی را انباشته کردند - به نوبه خود به جنبش ملی گرایی که جمهوری مدرن ترکیه را به وجود آورد، حمایت مالی کردند. بنابراین، نخبگان اقتصادی عینتاب در دو خط قومی و سیاسی بازسازی شدند.

ارمنی های عینتاب از منابع اولیه از آرشیوهای ارمنی، عثمانی، ترک، بریتانیا و فرانسه استفاده می کند. همچنین خاطرات، اسناد شخصی، گزارش های شفاهی، و سوابق تازه کشف شده انحلال اموال. آنها با هم گزارش ارزشمندی از نسل کشی در سطح زمین ارائه می دهند.

A Turk’s discovery that Armenians once thrived in his hometown leads to a groundbreaking investigation into the local dynamics of genocide.

Ümit Kurt, born and raised in Gaziantep, Turkey, was astonished to learn that his hometown once had a large and active Armenian community. The Armenian presence in Aintab, the city’s name during the Ottoman period, had not only been destroyed―it had been replaced. To every appearance, Gaziantep was a typical Turkish city.

Kurt digs into the details of the Armenian dispossession that produced the homogeneously Turkish city in which he grew up. In particular, he examines the population that gained from ethnic cleansing. Records of land confiscation and population transfer demonstrate just how much new wealth became available when the prosperous Armenians―who were active in manufacturing, agricultural production, and trade―were ejected. Although the official rationale for the removal of the Armenians was that the group posed a threat of rebellion, Kurt shows that the prospect of material gain was a key motivator of support for the Armenian genocide among the local Muslim gentry and the Turkish public. Those who benefited most―provincial elites, wealthy landowners, state officials, and merchants who accumulated Armenian capital―in turn financed the nationalist movement that brought the modern Turkish republic into being. The economic elite of Aintab was thus reconstituted along both ethnic and political lines.

The Armenians of Aintab draws on primary sources from Armenian, Ottoman, Turkish, British, and French archives, as well as memoirs, personal papers, oral accounts, and newly discovered property-liquidation records. Together they provide an invaluable account of genocide at ground level.