The Archaeology of Seeing: Science and Interpretation, the Past and Contemporary Visual Art

باستان شناسی دیدن از طریق کاوش در روایت های بصری ثبت شده در هنر غارها و صخره ها، مجسمه سازی، نقاشی ها و موارد دیگر، درک جدید و تحریک آمیزی از فرهنگ مادی در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

این بحث جذاب بر اساس تفکر رایج در باستان شناسی است، در مورد اینکه چگونه می توانیم رفتار مردم در گذشته را از طریق استفاده آنها از فرهنگ مادی تفسیر کنیم، و اینکه چگونه این موضوع بر درک ما از نحوه خلق و دیدن هنر در جهان تأثیر می گذارد. حال حاضر این کتاب با بررسی مضامین جنسیت، هویت و داستان‌گویی در فرهنگ مادی بصری، به ارزیابی مجدد ریشه‌ای از این که چگونه توانایی دیدن ما و اجدادمان را انسان می‌سازد، می‌پردازد. به این ترتیب، دوستداران هنر و باستان شناسی را به خود جلب می کند.

با نمونه هایی از سراسر جهان، از اولین هنرهای صدها هزار سال پیش، تا صحنه هنر معاصر، از جمله هنر خیابانی و جانیک قاطعانه استدلال می کند که ظرفیت انسان برای هنر، که ما با کهن ترین اجداد و پسرعموهایمان به اشتراک می گذاریم، ریشه در فیزیولوژی عصبی مشترک ما دارد. راه هایی که مغز ما به ما اجازه می دهد ببینیم، میراث مشترکی است که فرآیند خلاقیت را شکل می دهد. آنچه با توجه به زمان و مکان تغییر می کند، زمینه های فرهنگی است که هنر در آن تولید و مصرف می شود. این کتاب برای درک نوآورانه از هنر از طریق تأثیر متقابل بین نحوه عملکرد مغز انسان و ایجاد و تفسیر خاص فرهنگی از معنا بحث می‌کند و سهم مهمی در بحث هنر/باستان‌شناسی دارد.

The Archaeology of Seeing provides readers with a new and provocative understanding of material culture through exploring visual narratives captured in cave and rock art, sculpture, paintings, and more.

The engaging argument draws on current thinking in archaeology, on how we can interpret the behaviour of people in the past through their use of material culture, and how this affects our understanding of how we create and see art in the present. Exploring themes of gender, identity, and story-telling in visual material culture, this book forces a radical reassessment of how the ability to see makes us and our ancestors human; as such, it will interest lovers of both art and archaeology.

Illustrated with examples from around the world, from the earliest art from hundreds of thousands of years ago, to the contemporary art scene, including street art and advertising, Janik cogently argues that the human capacity for art, which we share with our most ancient ancestors and cousins, is rooted in our common neurophysiology. The ways in which our brains allow us to see is a common heritage that shapes the creative process; what changes, according to time and place, are the cultural contexts in which art is produced and consumed. The book argues for an innovative understanding of art through the interplay between the way the human brain works and the culturally specific creation and interpretation of meaning, making an important contribution to the debate on art/archaeology.