The Archaeology of Maritime Landscapes

مناظر فرهنگی دریایی مجموعه‌ای از مکان‌های باستان‌شناختی غرق‌شده یا ترکیبی از مکان‌های زمینی و غرق‌شده هستند که رابطه بین انسان و آب را منعکس می‌کنند. اندازه این مناظر می تواند از یک ساحل تا یک خط ساحلی کامل باشد و می تواند شامل مناطقی از سایت های زمینی باشد که در حال حاضر غرق شده و همچنین مکان های زیر آبی که اکنون خشک شده اند.

با این حال، آنچه همه این سایت‌ها را به هم پیوند می‌دهد این فرض است که هر یک از جنبه‌های چشم‌انداز - فرهنگی، سیاسی، زیست‌محیطی، فناوری و فیزیکی - به هم مرتبط هستند و بدون ارجاع به سایرین قابل درک نیستند. در این رویکرد چشم‌انداز فرهنگی دریایی، مکان‌های فردی به عنوان ویژگی‌هایی در چشم‌انداز بزرگ‌تر تلقی می‌شوند و تفسیر مکان‌های منفرد به تحلیل بزرگ‌تری از یک منطقه یا فرهنگ می‌افزاید. این رویکرد پیوندهای فیزیکی و نظری بین باستان شناسی زمینی و زیر آب و همچنین باستان شناسی پیش از تاریخ و تاریخی را فراهم می کند. در نتیجه، ارائه چارچوبی برای ادغام موضوعات متنوعی مانند تجارت، تهیه منابع، سکونت، تولید صنعتی و جنگ در یک مطالعه جامع از گذشته.

مطالعات چشم‌انداز دیدگاه‌ها و رویکردهای گسترده‌تری را پرورش می‌دهند و مطالعه فرهنگ‌های دریایی را فراتر از خط ساحلی گسترش می‌دهند. علیرغم این پتانسیل، مطالعه باستان شناسی مناظر دریایی یک رویکرد نسبتا امتحان نشده با سؤالات زیادی در مورد روش ها و دیدگاه های مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل مؤثر این مناظر است.

فصول این جلد، که شامل مشارکت‌های ایالات متحده، بریتانیا، نروژ و استرالیا می‌شود، به بسیاری از سؤالات نظری و روش‌شناختی پیرامون مناظر فرهنگی دریایی می‌پردازد. نویسندگان شامل محققان و همچنین باستان شناسان در ابتدای کار خود هستند که تعادل سالمی از تجربه و نوآوری را ارائه می دهند. فصل‌ها همچنین برابری بین روش و نظریه را نشان می‌دهند، جایی که به تفاسیر مختلف فرهنگ و فضا با چالش‌های بررسی مکان‌های مرطوب و خشک در مناطق بزرگ وزن یکسانی داده می‌شود.

Maritime cultural landscapes are collections of submerged archaeological sites, or combinations of terrestrial and submerged sites that reflect the relationship between humans and the water. These landscapes can range in size from a single beach to an entire coastline and can include areas of terrestrial sites now inundated as well as underwater sites that are now desiccated.

However, what binds all of these sites together is the premise that each aspect of the landscape –cultural, political, environmental, technological, and physical – is interrelated and can not be understood without reference to the others. In this maritime cultural landscape approach, individual sites are treated as features within the larger landscape and the interpretation of single sites add to a larger analysis of a region or culture. This approach provides physical and theoretical links between terrestrial and underwater archaeology as well as prehistoric and historic archaeology; consequently, providing a framework for integrating such diverse topics as trade, resource procurement, habitation, industrial production, and warfare into a holistic study of the past.

Landscape studies foster broader perspectives and approaches, extending the study of maritime cultures beyond the shoreline. Despite this potential, the archaeological study of maritime landscapes is a relatively untried approach with many questions regarding the methods and perspectives needed to effectively analyze these landscapes.

The chapters in this volume, which include contributions from the United States, the United Kingdom, Norway, and Australia, address many of the theoretical and methodological questions surrounding maritime cultural landscapes. The authors comprise established scholars as well as archaeologists at the beginning of their careers, providing a healthy balance of experience and innovation. The chapters also demonstrate parity between method and theory, where the varying interpretations of culture and space are given equal weight with the challenges of investigating both wet and dry sites across large areas.