The Archaeology of Gender: Separating the Spheres in Urban America

باستان شناسان تاریخی اغلب چنان درگیر الگوهای سفالینه خود می شوند که به ندرت وقت یا انرژی برای پرداختن به فرآیندهای گسترده تری که مسئول الگوهای فرهنگ مادی هستند که می شناسند، دارند. برخی از ما از همکاران خود خواسته ایم که از سوابق تاریخی به عنوان سکوی پرشی برای ارائه فرضیه هایی استفاده کنند تا فرآیندهای رفتاری و فرهنگی مسئول ثبت باستان شناسی را بهتر درک کنند. اغلب، این اصرار منجر به گزارش‌هایی می‌شود که مانند یک ساندویچ طراحی شده‌اند، با تکه‌ای از «زمینه تاریخی»، و پس از آن یک «پیشینه باستان‌شناسی» کاملاً متفاوت، و با برشی از «تفسیر» بسته شده است. \" ارزش غذایی مشکوک برای درک گذشته است. خواننده اغلب به این فکر می‌افتد که گوشت باستان‌شناسی چه ارتباطی با تکه‌های نان دارد، زیرا ارتباط بین تاریخ مستند و فرهنگ مادی به تخیل خواننده واگذار شده است، و ارتباط بین تفسیر و دیگری متفاوت است. قطعات در بهترین حالت ضعیف هستند. انبوهی از ساندویچ‌های باستان‌شناسی کهنه در ادبیات، در سطح روش‌شناختی از تمرکز بسیار محدود بر تاریخ و باستان‌شناسی خاص یک محوطه و افراد درگیر در آن، به جای تمرکز بر توضیح فرآیندهای گسترده‌تر فرهنگ ناشی شده است. بازیگران و رویدادها در سطح سایت خاص پاسخ دادند.

Historical archaeologists often become so involved in their potsherd patterns they seldom have time or energy left to address the broader processes responsi­ ble for the material culture patterns they recognize. Some ofus haveurged our colleagues to use the historical record as a springboard from which to launch hypotheses with which to better understand the behavioral and cultural pro­ cesses responsible for the archaeological record. Toooften, this urging has re­ sulted in reports designed like a sandwich, having a slice of "historical back­ ground," followed by a totally different "archaeological record," and closed with a weevil-ridden slice of "interpretation" of questionable nutritive value for understanding the past. The reader is often left to wonder what the archae­ ological meat had to do with either slice of bread, since the connection be­ tween the documented history and the material culture is left to the reader's imagination, and the connection between the interpretation and the other disparate parts is tenuous at best. The plethora of stale archaeological sandwiches in the literature has re­ sulted at the methodological level from a too-narrow focus on the specific history and archaeology ofa site and the individuals involvedon it, rather than a focus on the explanation of broader processes of culture to which the actors and events at the site-specific level responded.