The American and British Debate Over Equality, 1776–1920

تاریخ‌نگاران مدت‌هاست که میزان تجلی اصل اصلی اعلامیه استقلال - که همه انسان‌ها برابر خلق شده‌اند - در جامعه و سیاست ملی آمریکا به چالش کشیده‌اند. به گفته جیمز ال. هیوستون، بسیاری از مورخان به شدت بر تفاوت‌های طبقاتی، برده‌داری و نابرابری‌های ناشی از قومیت، جنسیت و جنسیت تمرکز کرده‌اند، در حالی که به حوزه‌های مهمی که مفاهیم برابری در طی یک قرن و نیم پس از امضای اعلامیه شکوفا شد، توجه کرده‌اند. هیوستون در مناظره آمریکایی و بریتانیایی بر سر برابری، 1776-1920، به بررسی جوامع برابری طلب در مناطق روستایی شمال آمریکا می پردازد، به ویژه آن مناطقی را که با شهرها و شهرک های آشکارا اشرافی تفاوت داشتند. جزایر بریتانیا.

پس از انقلاب آمریکا، نویسندگان بریتانیایی و آمریکایی به طور یکسان دریافتند که شکاف فلسفی فزاینده دو ملت را از هم جدا کرده است: در حالی که بریتانیای کبیر همچنان نابرابری نظام طبقاتی سلسله مراتبی خود، متحد را پذیرفته است. دولت‌ها به آرمان‌های دموکراتیک برابری اظهار وفاداری می‌کردند - اگرچه اینها با هنجارهای نژادی و جنسیتی آن روز محدود بود. هیوستون استدلال می کند که دو کشور در طول یک قرن و نیم آینده درگیر بحث فکری در مورد اینکه کدام آرمان -برابری یا نابرابری- در ارتقای ثبات اجتماعی، هژمونی سیاسی و موفقیت اقتصادی بهترین کار را داشت. او با بررسی اثرات برابری و نابرابری بر بسیاری از جنبه‌های زندگی آمریکایی، رفتار مدنی، آداب و رسوم اجتماعی، رفتار با دیگران، سیاست، آموزش، مذهب، فرصت‌های اقتصادی و خوش‌بینی عمومی عمومی را بررسی می‌کند.

برگرفته از دهه‌ها هیوستون با انتشارات نویسندگان آمریکایی و بریتانیایی، راهبردهای بلاغی ناظران معاصر را در دفاع یا رد سازماندهی جامعه حول مفاهیم گسترده تر برابری انسانی به کار می گیرد. مناظره آمریکا و بریتانیا بر سر برابری، 1776-1920 بحث مدرن در مورد برابری و نابرابری را نه با نظریه پردازی و فلسفه پردازی، بلکه با ارائه نگاهی اجمالی به کاربردهای عملی بیان می کند. یک جامعه برابری طلب کارآمد در مقایسه با جامعه ای که سلطنت را تمجید می کرد و نابرابری را نهادینه می کرد.

Historians have long contested the degree to which the central tenet of the Declaration of Independence―that all men are created equal―has manifested itself in American society and national policy. According to James L. Huston, many historians have focused too intently on class differences, slavery, and inequalities arising from ethnicity, sexuality, and gender, while overlooking important areas where notions of equality flourished during the century and a half after the Declaration’s signing. In The American and British Debate Over Equality, 1776–1920, Huston examines the egalitarian communities in rural northern America, particularly those enclaves that differed from the openly aristocratic cities and towns of the British Isles.

In the aftermath of the American Revolution, British and American writers alike recognized that a growing philosophical rift divided the two nations: whereas Great Britain continued to embrace the inequality of its hierarchical class system, the United States professed allegiance to democratic ideals of equality―limited though these were by racial and gender norms of the day. Huston argues that the two countries engaged in an intellectual debate during the next century and a half over which ideal―equality or inequality―worked best in promoting social stability, political hegemony, and economic success. Exploring the effects of equality and inequality on many aspects of American life, he examines civil behavior, social customs, treatment of others, politics, education, religion, economic opportunity, and general public optimism.

Drawing from decades of publications by American and British writers, Huston reveals the rhetorical strategies contemporary observers employed in defending or rejecting the organization of a society around broader notions of human equality. The American and British Debate Over Equality, 1776–1920 informs the modern debate over equality and inequality, not by theorizing and philosophizing, but by offering a glimpse into the practical applications of a functioning egalitarian society as compared to one that extolled monarchy and institutionalized inequality.