The Aesthetics of Clarity and Confusion: Literature and Engagement since Nietzsche and the Naturalists

ادبیات با اهداف سیاسی چگونه باید باشد؟ این کتاب دو پاسخ رقیب به این سوال را دنبال می‌کند، یکی وضوح ارزشمند و دیگری سردرگمی، که از اواخر قرن نوزدهم بر زیبایی‌شناسی سیاسی غالب شده‌اند. جفری آ. بیکر با بازبینی تکرارهای تجربی گرایی آوانگارد در مقابل بحث های رئالیسم انتقادی از قرن بیستم، کاهش اغلب خشونت آمیز در بحث های قبلی را برجسته می کند. بیکر به جای ارج نهادن به یک رویکرد بر دیگری، همانطور که بسیاری از شرکت‌کنندگان در آن بحث‌ها انجام داده‌اند، بر شیوه‌ای تمرکز می‌کند که خود بحث بین این رویکردها همچنان برای نویسندگانی که درگیر سیاسی هستند، سازنده و توانمند است. بنابراین، این کتاب راهی فراتر از قطبیت ساده رئالیسم در مقابل ضد رئالیسم را در مطالعه ای ارائه می دهد که بر رشته های فکری تأثیرگذار در انگلستان، فرانسه و آلمان متمرکز است و نویسندگان مشهوری مانند زولا، نیچه، آرنولد، مان، برشت، سارتر، آدورنو، لوکاچ، بووار، موریسون و کوتزی.

What should literature with political aims look like? This book traces two rival responses to this question, one prizing clarity and the other confusion, which have dominated political aesthetics since the late nineteenth century. Revisiting recurrences of the avant-garde experimentalism versus critical realism debates from the twentieth century, Geoffrey A. Baker highlights the often violent reductions at work in earlier debates. Instead of prizing one approach over the other, as many participants in those debates have done, Baker focuses on the manner in which the debate itself between these approaches continues to prove productive and enabling for politically engaged writers. This book thus offers a way beyond the simplistic polarity of realism vs. anti-realism in a study that is focused on influential strands of thought in England, France, and Germany and that covers well-known authors such as Zola, Nietzsche, Arnold, Mann, Brecht, Sartre, Adorno, Lukács, Beauvoir, Morrison, and Coetzee.