Telling and Being Told: Storytelling and Cultural Control in Contemporary Yucatec Maya Literatures

از طریق اجرا و کلام، داستان‌سرایان یوکاتک مایا، حیات سنت‌های ادبی خود را برای بیش از پانصد سال حفظ کرده‌اند. گفتن و گفتن چهره داستان گو را به عنوان نمادی از کنترل فرهنگی بومی در ادبیات معاصر مایاهای یوکاتک نشان می دهد. این کتاب با تحلیل داستان‌نویس به‌عنوان تجسم دانش بومی در متون نوشتاری و شفاهی، نشان می‌دهد که چگونه ادبیات مایاهای یوکاتک نقش حیاتی در تصورات فرهنگ مایا و روابط آن با فرهنگ‌های مکزیکی و جهانی ایفا می‌کنند.
 
از طریق اجرا، داستان‌نویسان گذشته را در رابطه ای پویا با زمان حال قرار دهید، که هرکدام به طور مستمر در حال تغییر و تحول هستند که دوباره ارزیابی و تفسیر می شود. با این حال، بازیگران غیر بومی اغلب داستان‌نویس را در روایت‌های دست اول خود از دنیای بومی دستکاری می‌کنند. به علاوه، ورلی استدلال می‌کند که با محدود کردن حوزه مطالعات ادبی به متون مکتوب، منتقدان اغلب یک مؤلفه مهم از تاریخ فتح و استعمار آمریکای لاتین را نادیده می‌گیرند: این واقعیت که اروپایی‌ها آگاهانه تصمیم گرفتند تا سیستم‌های نوشتاری بومی را نابود کنند و شفاهی را به ابزاری کلیدی تبدیل کنند. مقاومت بومی و تداوم فرهنگی.
 
با توجه به این عوامل تاریخی، خارجی‌ها باید به جای استفاده از مدل‌های غربی، با شرایط خاص خود به مایاهای یوکاتک و دیگر ادبیات بومی نزدیک شوند. اگرچه ادبیات شفاهی از بسیاری از مطالعات ادبی کنار گذاشته شده است، ورلی متقاعدکننده نشان می‌دهد که باید در تحلیل‌های معاصر ادبیات بومی گنجانده شود، زیرا متون شفاهی جزء اصلی ادبیات بومی معاصر را تشکیل می‌دهند و داستان‌سرایان و داستان‌سرایی همچنان نیروهای فرهنگی پر جنب و جوش در هر دو جامعه یوکاتک و نوشتار یوکاتک معاصر.

Through performance and the spoken word, Yucatec Maya storytellers have maintained the vitality of their literary traditions for more than five hundred years. Telling and Being Told presents the figure of the storyteller as a symbol of indigenous cultural control in contemporary Yucatec Maya literatures. Analyzing the storyteller as the embodiment of indigenous knowledge in written and oral texts, this book highlights how Yucatec Maya literatures play a vital role in imaginings of Maya culture and its relationships with Mexican and global cultures.
 
Through performance, storytellers place the past in dynamic relationship with the present, each continually evolving as it is reevaluated and reinterpreted. Yet non-indigenous actors often manipulate the storyteller in their firsthand accounts of the indigenous world. Moreover, by limiting the field of literary study to written texts, Worley argues, critics frequently ignore an important component of Latin America’s history of conquest and colonization: The fact that Europeans consciously set out to destroy indigenous writing systems, making orality a key means of indigenous resistance and cultural continuity.
 
Given these historical factors, outsiders must approach Yucatec Maya and other indigenous literatures on their own terms rather than applying Western models. Although oral literature has been excluded from many literary studies, Worley persuasively demonstrates that it must be included in contemporary analyses of indigenous literatures as oral texts form a key component of contemporary indigenous literatures, and storytellers and storytelling remain vibrant cultural forces in both Yucatec communities and contemporary Yucatec writing.