Te Puna - A New Zealand Mission Station: Historical Archaeology in New Zealand

جوامع مبلغان انجیلی با فرآیندهای استعمار در سراسر جهان، از آمریکای شمالی گرفته تا هند، آفریقا، و تا اقیانوس آرام مرتبط بوده اند. در اواخر قرن هجدهم بریتانیا، انجمن مبلغان کلیسا برای آفریقا و شرق (CMS) سرمایه‌گذاری‌های تبلیغی خود را آغاز کرد و در اوایل قرن نوزدهم، سه تن از اعضای خود را به نیوزیلند فرستاد، که در آن زمان بخشی ناشناخته و کم کاوش در جهان بود. این کتاب فرآیندهای مأموریت‌سازی را انسان‌شناسی می‌کند و مطالعه موردی ایستگاه مأموریت CMS نیوزیلند، Te Puna را ارائه می‌کند، که در سال 1832 پس از بسته شدن اولین مأموریت نیوزیلند، که در سال 1814 تأسیس شد، مستقر شد.

باستان‌شناسی تاریخی Te Puna ویژگی‌های یکی از پاسگاه‌های استعمار بریتانیا در اوایل قرن نوزدهم را نشان می‌دهد، اما داستان آن در سراسر جهان طنین‌انداز می‌شود و منعکس‌کننده تفاوت‌های محلی و همچنین الگوهای رایج در مأموریت‌سازی است. در همه انواع مأموریت ها، اهلی بودن به عنوان یک دغدغه مرکزی و متحد کننده «مأموریت متمدنانه» آشکار می شود. موضوعات دیگر تعامل با مردم بومی، اقتصاد خانگی، توسعه تجارت و روابط اجتماعی و جنسیتی مطرح شد. در سراسر جهان، یک فرهنگ مادی مشترک با مهاجران بشارت دهنده (و استعمارگر) خود سفر کرد، با آثاری که به عنوان نشانه های فرهنگی از کیپ تاون در آفریقای جنوبی، تا تاسمانی و ویکتوریا در استرالیا، و حتی دورافتاده تر خلیج جزایر در نیوزیلند ظاهر شدند.

این کتاب مأموریت ته پونا را زنده می کند: یک خانواده ساده و روستایی، که در آن درام های بزرگ سکونت، استعمار، و تماس فرهنگی به وضوح در سوابق باستان شناسی و بایگانی منعکس شده است. در عین حال، فرآیندهای رسالت در نیوزلند در چارچوب گسترده‌تر تلاش‌های انجیلی در سایر نقاط جهان در اوایل قرن نوزدهم قرار می‌گیرد.

Evangelical missionary societies have been associated with the processes of colonization throughout the globe, from North America to India, Africa, and into the Pacific. In late eighteenth century Britain the Church Missionary Society for Africa and the East (CMS) began its missionary ventures, and in the early nineteenth century sent three of its members to New Zealand, then an unknown, little-explored part of the world. This book anthropologizes the processes of missionization, presenting a case study of the New Zealand CMS mission station, Te Puna, settled in 1832 following the closure of New Zealand’s first mission, established in 1814.

The historical archaeology of Te Puna demonstrates the particularities of one outpost of early nineteenth century British colonization, but its story resonates around the globe, reflecting local differences as well as common patterns in missionization. In all mission types, domesticity is revealed as a central, unifying concern of the ‘civilizing mission’; other themes of interaction with indigenous peoples, household economy, the development of commerce, and social and gender relations were played out. Across the globe, a common material culture traveled with its evangelizing (and colonizing) settlers, with artifacts appearing as cultural markers from Cape Town in South Africa, to Tasmania and Victoria in Australia, and the even more remote Bay of Islands in New Zealand.

This book brings to life the Te Puna mission: a simple, rural household, where the larger dramas of settlement, colonization, and culture contact are clearly reflected in the archaeological and archival records. At the same time, the processes of missionization within New Zealand are placed within the wider framework of evangelical efforts in other parts of the world in the early nineteenth century.