Täuschung in der strategischen Kommunikation: Eine kommunikationswissenschaftliche Analyse

آیا مدیران روابط عمومی اجازه دارند دروغ بگویند؟ آیا در درجه اول به راستگویی یا وفاداری به مشتری خود متعهد هستید؟ این سؤالات موضوع بحث های شدید در حرفه ارتباطات استراتژیک است. کرستین تامز در مطالعه خود یک تعریف مبتنی بر علم ارتباطات از فریب و همچنین مبنایی برای ارزیابی ایجاد می کند که از طریق آن می توان فریب را بر اساس انگیزه ها و کارکردهای آن نظام مند کرد. بر این اساس، محدودیت‌های آسیب‌رسانی و نیاز به فریب حفاظتی در ارتباطات بازار و روابط عمومی تحلیل می‌شود. در نتیجه، تقاضای صداقت مطلق از مدیران روابط عمومی غیرقابل تحقق است. بلکه نشان می‌دهد که روابط عمومی تنها زمانی می‌تواند به هدف مشروعیت خود دست یابد که موفق شود فریب‌های ضروری خاصی را با کارکردهای حفاظتی به عنوان بخشی از الگوی روابط عمومی ایجاد کند.

Dürfen PR-Manager lügen? Sind sie primär der Wahrhaftigkeit oder der Loyalität gegenüber ihrem Auftraggeber verpflichtet? Diese Fragen sind Gegenstand intensiver Debatten im Berufsfeld der strategischen Kommunikation. Kerstin Thummes entwickelt in ihrer Untersuchung eine kommunikationswissenschaftlich fundierte Definition der Täuschung sowie eine Bewertungsgrundlage, durch die Täuschungen anhand ihrer Motive und Funktionen systematisiert werden können. Darauf aufbauend werden die Grenzen schädigender und die Notwendigkeit schützender Täuschungen in Marktkommunikation und PR analysiert. Im Ergebnis erweist sich der absolute Wahrhaftigkeitsanspruch an PR-Manager als unerfüllbar. Vielmehr zeigt sich, dass Public Relations ihr Legitimationsziel nur verwirklichen können, wenn es gelingt, bestimmte notwendige Täuschungen mit Schutzfunktionen als Teil des Rollenbildes der PR zu etablieren.