Tasting Difference: Food, Race, and Cultural Encounters in Early Modern Literature

تفاوت مزه گفتمان‌های مدرن اولیه درباره تفاوت‌های نژادی، فرهنگی و مذهبی را بررسی می‌کند که در پی تماس با مردم خارجی و غذاهای خارجی از سراسر جهان پدیدار شد. گیتانجلی شاهانی منطقه تماس بین اروپای غربی و جنوب جهانی را از نظر آشپزی دوباره تجسم می کند و بر روده به جای نگاه در برخوردهای استعماری تأکید می کند.

از کتابچه های راهنمای خانگی که به خانم های خانه دار انگلیسی آموزش می داد چگونه از مواد غذایی تازه وارد شده استفاده کنند تا \ "هوای تند هندی" رویای یک شب نیمه تابستان، از تغییر کاربری اتللو به عنوان یک پیرزن مدرن اولیه برای قهوه در تصنیف ها تا اجرای انزجار در روایت های سفر، شاهانی نشان می دهد که چگونه ژانرهای مدرن اولیه مذاکره می کردند. جذابیت و خطر ذائقه بیگانه.

شاهانی با برگرداندن اصولی مانند «ما همان چیزی هستیم که می خوریم» می پرسد که چگونه ما (سوژه های مستعمره) تبدیل شدیم. شما (سوژه های استعمارگر) چه می خورید؟ چگونه به تناوب موضوع ترس و اشتها، نفرت و ولع شدیم؟ شاهانی ما را به قرن‌ها پیش می‌برد تا به فرآیندی بپردازیم که طی آن غذا با ویژگی‌های نژادی نوشته شد و دیگری نژادی به عنوان خوراکی علامت‌گذاری شد، و نشان می‌دهد که چگونه نژادسازی غذا در دوره‌ای بسیار قبل از مرغ تیکا ماسالا و غذاهای بالتی آغاز شد. او با آوردن پارادایم‌های انتقادی در مطالعات اولیه مدرن، مطالعات مواد غذایی، و مطالعات پسااستعماری، استدلال می‌کند که در نوشته‌های مربوط به غذا و خوردن است که ما در میان اولین پیکربندی‌های تفاوت نژادی می‌بینیم، و هم به‌عنوان طعمی متفاوت و به عنوان طعم تفاوت.

Tasting Difference examines early modern discourses of racial, cultural, and religious difference that emerged in the wake of contact with foreign peoples and foreign foods from across the globe. Gitanjali Shahani reimagines the contact zone between Western Europe and the global South in culinary terms, emphasizing the gut rather than the gaze in colonial encounters.

From household manuals that instructed English housewives how to use newly imported foodstuffs to "the spicèd Indian air" of A Midsummer Night's Dream, from the repurposing of Othello as an early modern pitchman for coffee in ballads to the performance of disgust in travel narratives, Shahani shows how early modern genres negotiated the allure and danger of foreign tastes.

Turning maxims such as "We are what we eat" on their head, Shahani asks how did we (the colonized subjects) become what you (the colonizing subjects) eat? How did we become alternately the object of fear and appetite, loathing and craving? Shahani takes us back several centuries to the process by which food came to be inscribed with racial character and the racial other came to be marked as edible, showing how the racializing of food began in an era well before chicken tikka masala and Balti cuisine. Bringing into conversation critical paradigms in early modern studies, food studies, and postcolonial studies, she argues that it is in the writing on food and eating that we see among the earliest configurations of racial difference, and it is experienced both as a different taste and as a taste of difference.