Surgical Oncology

در میان روش‌های استاندارد انکولوژی، انکولوژی جراحی منحصر به فرد است زیرا فاقد گواهینامه جداگانه هیئت مدیره یا حتی مکانیزم صلاحیت اضافی است. انکولوژیست‌های جراحی «کارت‌دار» مانند همه جراحان عمومی دیگر، توسط هیئت جراحی آمریکا تأیید شده‌اند. آنچه انکولوژیست جراحی را متمایز می کند، مجموعه ای از مهارت های شناختی است تا یک مجموعه خاص از تکنیک های جراحی. این چارچوب مفهومی متفاوت از آموزش‌های اضافی گسترده مشتق شده است که منجر به درک عمیق تاریخ طبیعی و رفتار بیولوژیکی سیستم‌های مختلف تومور جامد می‌شود. مجهز به این دیدگاه، انکولوژیست جراحی به ویژه در موقعیت مناسبی قرار دارد تا روش های درمانی مختلف موجود را در یک برنامه مراقبتی منسجم برای بیمار تومور جامد ادغام کند. به عنوان موضوع اصلی، فصل‌های این کتاب نشان می‌دهد که رویکردهای تشخیصی و مرحله‌بندی پیشرفته‌تر به انتقال شیمی‌درمانی و رادیوتراپی به محیط نئوادجوانت قبل از عمل کمک می‌کنند. این تغییر اساسی مبتنی بر آگاهی است که حتی بیماری تومور جامد در مراحل اولیه اغلب در زمان ارائه سیستمیک است، حداقل در سطح تحت بالینی. و اگرچه تومور اولیه ممکن است با جراحی با رادیوتراپی قابل کنترل باشد، اما بیماری دور کنترل نشده (و در ابتدا از نظر بالینی غیر آشکار) در نهایت بقای بیمار را تعیین می کند. دیدگاه دیگری که رویکرد نئوادجوانت را هدایت می‌کند، آگاهی نوظهور است که برای اکثر سیستم‌های تومور جامد، پاسخ‌های درمانی نئوادجوانت می‌تواند با سطوح قابل مقایسه کنترل بیماری موضعی، عمل جراحی ناقص کمتری را تسهیل کند.

Among the standard oncology modalities, surgical oncology is singular in that it lacks a separate board certification or even an added qualification mecha­ nism. 'Card-carrying' surgical oncologists are certified by the American Board of Surgery, as are all other general surgeons. What distinguishes the surgical oncologist is a set of cognitive skills rather than a specific armamentarium of surgical techniques. This different conceptual framework is derived from ex­ tensive additional training that leads to an in-depth understanding of the natural history and biologic behavior of the various solid tumor systems. Equipped with this perspective, the surgical oncologist is particularly well positioned to integrate the various available therapeutic modalities into a coherent care program for the solid tumor patient. As a central theme, the chapters of this book demonstrate that increasingly sophisticated diagnostic and staging approaches are helping to move chemo­ therapy and radiotherapy into the preoperative neoadjuvant setting. This fundamental alteration is based on the awareness that even early-stage solid tumor disease is frequently systemic at the time of presentation, at least on a subclinical level. And although the primary tumor may be controllable by surgery with radiotherapy, the uncontrolled (and initially clinically unappar­ ent) distant disease ultimately determines patient survival. The other perspec­ tive driving the neoadjuvant approach is an emerging awareness that for most solid tumor systems, neoadjuvant treatment responses can facilitate less muti­ lating surgery with comparable levels of local disease control.