Surgery of the Ureter

در بیست سال گذشته پیشرفت زیادی در جراحی حالب صورت گرفته است. نشانه غالب هنوز انسداد سنگی است، اما جراحی ترمیمی و پلاستیک حالب برای ضایعات مادرزادی و اکتسابی از جالب‌ترین پیشرفت‌ها در اورولوژی مدرن است. هدف اصلی این جراحی اطمینان از جریان آزاد ادرار از کلیه به مثانه و حفظ یا بهبود عملکرد کلیه است که همیشه تحت تأثیر یا تهدید هر گونه نقص در مسیر دفع است. ایده آل این است که یک جریان مدار بسته از کلیه به مثانه با تعمیر یا جایگزینی مجرای حالب برقرار شود تا تا حد امکان از ناتوانی های ناشی از انحراف ادرار به سطح پوست یا روده جلوگیری شود. اکنون می توان این هدف را در درمان اکثر بیماری های حالب به دست آورد که کلیه مربوطه به اندازه کافی سالم باشد که شایسته حفظ باشد. تکنیک‌های مورد استفاده لزوماً جدید نیستند، اما ظهور آنتی‌بیوتیک‌ها امکان جلوگیری یا کاهش خطرات عفونت، پیلونفریت یا پیونفروز را فراهم کرده است که اغلب چنین جراحی را در زمان‌های گذشته پیچیده می‌کرد. پیشرفت در بررسی عملکرد کلیه و مجرای دفع، درک بهتری از آسیب شناسی فیزیکی دستگاه ادراری و قضاوت دقیق تر از نتایج جراحی ترمیمی به ارمغان آورده است.

There has been great progress in ureteral surgery in the last twenty years. The predominant indication is still calculous obstruction but reparative and plastic surgery of the ureter for congenital and acquired lesions are among the most interesting advances in modern urology. The essential goal of this surgery is to ensure free flow of the urine from the kidney to the bladder and so to preserve or improve kidney function which is always affected or threatened by any defect in the excretory pathway. The ideal is to re-establish a closed circuit flow from kidney to bladder by repair or substitution of the ureteral conduit so as to avoid as far as possible the dis­ abilities that result from diversion of the urine to the skin surface or to the intestine. This objective can now be achieved in the treatment of most of the diseases of the ureter when the relevant kidney is sufficiently healthy to merit conserva­ tion. The techniques used are not necessarily new but the advent of antibiotics has made it possible to avoid or reduce the risks of infection, pyelonephritis, or pyonephrosis that so often complicated such surgery in earlier times. Progress in the investigation of renal function and of the excretory tract has brought a better understanding of the physio-pathology of the urinary apparatus and more accurate judgement of the results of reparative surgery.