Superfine Particle Technology

اگر یک ماده به طور مکرر تقسیم شود، نتیجه چیزی است که به عنوان \"ذرات میکروسکوپی\" شناخته می شود. این ذرات از جرم جامدی که در ابتدا با اندازه سطح در واحد وزن تشکیل شده اند متمایز می شوند. این تفاوت ساده تا حد معینی از اندازه کمتر صادق است، و وقتی از این حد فراتر رفت، حالت جدیدی از ماده حاصل می‌شود که در آن رفتار ذرات با رفتار جامد اولیه کاملاً متفاوت است. ذرات در این حالت "ذرات فوق ریز" نامیده می شوند و از ذرات معمولی متمایز هستند. اندازه ذرات فوق ریز، یعنی محدودیت اندازه که زیر آن رفتار ذرات کاملاً با رفتار جامد اصلی متفاوت است، بسته به خواص فیزیکی ماده مورد نظر، بسیار متفاوت است. خواصی مانند مغناطیس و مقاومت الکتریکی ارتباط نزدیکی با خواص ساختاری درونی خود ذرات دارد، مانند فرآیندهای مغناطیسی حوزه‌های مغناطیسی مربوطه و میانگین مسیر آزاد اجسام باردار. بنابراین این ساختار داخلی اندازه ذرات فوق ریز را محدود می کند. از سوی دیگر، در پردازش سرامیک، سطح خود ذرات حتی از ساختار داخلی آنها به عامل مهمتری تبدیل می شود. در این حالت، اندازه ذرات فوق ریز توسط برهمکنش بین آب و حلال‌ها در سطح ذرات تعیین می‌شود.

If a substance is repeatedly subdivided, the result is what are known as "microscopic particles". These particles are distinguished from the solid mass which they originally formed by the size of the surface area per unit weight. This simple difference holds true down to a certain lower size limit, and when this limit is exceeded, a new state of matter is reached, in which the behavior of the particles is quite different to that of the original solid. Particles in this state are termed "superfine particles", and are distinct from ordinary particles. The size of the superfine particles, that is to say the size limit below which particle behavior is completely different from the behavior of the original solid, varies a good deal depending on the physical properties of the substance in question. Properties such as magnetism and electrical resistance are closely related to the internal structural properties of the particles themselves, such as the magnetization processes of their respective magnetic domains, and the mean free path of charged bodies. This internal structure therefore limits the size of the superfine particles. In ceramic processing, on the other hand, the surface area of the particles themselves becomes an even more important factor than their internal structure. In this case, the size of the superfine particles is determined by the interaction between water and solvents on the surface of the particles.