Studies on Binocular Vision: Optics, Vision and Perspective from the Thirteenth to the Seventeenth Centuries

ویرایش: [1 ed.] 
نویسندگان: Dominique Raynaud (auth.)  
سری: Archimedes 47 
ISBN (شابک) : 9783319427201, 9783319427218 
ناشر: Springer International Publishing 
سال نشر: 2016 
تعداد صفحات: XI, 297
[294] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 8 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 35,000



این کتاب رابطه متقابل بین اپتیک، بینایی و پرسپکتیو را قبل از عصر کلاسیک روشن می کند و به طور خاص دوچشمی را بررسی می کند. نویسنده نشان می دهد که چگونه دید دوچشمی یکی از نقاط اتصال کلیدی بین این سه مفهوم بوده است و خوانندگان خواهند دید که درک رویکردی که زمانی محققان در پیش گرفته بودند چقدر مهم است. در قرون وسطی و رنسانس، مفهوم Perspectiva - کلمه لاتین برای اپتیک - شامل بسیاری از حوزه‌های تحقیقاتی بود که از دوران باستان به‌عنوان مرتبط به هم تلقی می‌شدند، اما پس از آن از هم جدا شدند: اپتیک در حوزه فیزیک گنجانده شد (یعنی اپتیک فیزیکی و هندسی)، بینایی به عنوان مجموع مکانیسم های روانی-فیزیولوژیکی مختلف درگیر در نحوه عملکرد چشم در نظر گرفته شد (یعنی اپتیک فیزیولوژیکی و روانشناسی بینایی) و کلمه "چشم انداز" برای نمایش ریاضی در نظر گرفته شد. جهان خارج (یعنی چشم انداز خطی).

نویسنده نشان می دهد که چگونه این تقسیم بندی که در نتیجه گسترش علوم در اروپای کلاسیک پدیدار شد، اگر با حقایق خاصی از فوراً روبرو شویم، به یک نابهنگام تبدیل می شود. دوره های قبل هنگام کاوش در رویدادهای این دوره، ضروری است که روشی را که محققان قرون وسطی این مشکل را مطرح کردند - که شامل تمام جنبه های کلمه لاتین پرسپکتیو بود - در نظر گرفت. این کتاب برای خوانندگان گسترده ای، از فیلسوفان و مورخان علم، تا کسانی که در هندسه، اپتیک، چشم پزشکی و معماری کار می کنند، جذاب خواهد بود.

This book clarifies the interrelationship between optics, vision and perspective before the Classical Age, examining binocularity in particular. The author shows how binocular vision was one of the key juncture points between the three concepts and readers will see how important it is to understand the approach that scholars once took. In the Middle Ages and the Renaissance, the concept of Perspectiva – the Latin word for optics – encompassed many areas of enquiry that had been viewed since antiquity as interconnected, but which afterwards were separated: optics was incorporated into the field of physics (i.e., physical and geometrical optics), vision came to be regarded as the sum of various psycho-physiological mechanisms involved in the way the eye operates (i.e., physiological optics and psychology of vision) and the word ‘perspective’ was reserved for the mathematical representation of the external world (i.e., linear perspective).

The author shows how this division, which emerged as a result of the spread of the sciences in classical Europe, turns out to be an anachronism if we confront certain facts from the immediately preceding periods. It is essential to take into account the way medieval scholars posed the problem – which included all facets of the Latin word perspectiva – when exploring the events of this period. This book will appeal to a broad readership, from philosophers and historians of science, to those working in geometry, optics, ophthalmology and architecture.