Studies in Nonlinear Aeroelasticity

بخش عمده ای از ادبیات مربوط به هوا الاستیسیته به مدل های خطی اختصاص دارد. کار نظری به شدت بر مفاهیم ریاضی خطی متکی است و نتایج تجربی معمولاً با این فرض تفسیر می‌شوند که مدل فیزیکی به صورت خطی رفتار می‌کند. با این وجود، کار قابل توجهی در مورد الاستیسیته هوا غیرخطی انجام شده است، و ممکن است انتظار داشته باشیم که این روند به چند دلیل شتاب بگیرد: توانایی ما برای محاسبه با سرعت شگفت انگیزی افزایش یافته است. از آنجایی که مفاهیم خطی به طور گسترده ای جذب شده اند، افزایش طبیعی علاقه به مبانی مدل سازی غیرخطی وجود دارد. و در نهایت، برخی از پدیده‌هایی که مدت‌هاست مورد توجه بوده‌اند، اما فراتر از محدوده مؤثر مدل‌های خطی، اکنون ماهیت غیرخطی دارند. در این مجلد، تلاشی برای بررسی جامع ادبیات انجام نشده است. بلکه تاکید بر ایده های اساسی و انتخاب معرف مشکلات است. علیرغم موفقیت های آشکار در تحقیق در مورد مسائل مربوط به هواکشسانی و وجود ادبیات گسترده، از جمله تعدادی تک نگاری عالی، تا کنون توجه کمی به یک نظریه عمومی غیرخطی برهمکنش شده است. در بیشتر موارد، غیرخطی بودن یا صرفاً در توصیف رفتار یک پوسته یا در توصیف حرکت یک گاز در نظر گرفته شده است.

The great bulk of the literature on aeroelasticity is devoted to linear models. The­ oretical work relies heavily on linear mathematical concepts, and experimental results are commonly interpreted by assuming that the physical model behaves in a linear manner. Nevertheless, significant work has been done in nonlinear aero­ elasticity, and one may expect this trend to accelerate for several reasons: our ability to compute has increased at an astonishing rate; as linear concepts have been assimilated widely, there is a natural increase in interest in the foundations of nonlinear modeling; and, finally, some phenomena long recognized to be of interest, but beyond the effective range of linear models, are now known to be essentially nonlinear in nature. In this volume, an exhaustive review of the literature is not attempted. Rather the emphasis is on fundamental ideas and a representative selection of problems. Despite obvious successes in research on problems of aeroelasticity and the existence of a broad literature, including a number of excellent monographs, up to now little attention has been devoted to a general nonlinear theory of interac­ tion. For the most part nonlinearity has been considered either solely in the description of the behavior of a shell or in the description of the motion of a gas.