Structural Elements of the Nervous System

نوروشیمی، با هدف روشن کردن فرآیندهای بیوشیمیایی که تحت تأثیر فعالیت عصبی هستند، به عنوان یک کاربرد شیمی در مسائل عصبی زیستی به عنوان یک پدیده پس از جنگ جهانی دوم ظاهر شد. تحقیقات با این حال، تنها در 40 سال گذشته، جامعه شیمیایی نوروشیمی را به عنوان یک رشته متمایز، اگر ترکیبی، تشخیص دهد. در این دوره گام های بزرگی برداشته شده است. با این حال، اخیراً نوروشیمی، همراه با فیزیولوژی عصبی، نوروفارماکولوژی، نوروآناتومی و علوم رفتاری، ظهور کرده است تا علوم اعصاب، جامعه جدیدی از دانشمندان با جامعه ملی، مجلات و جلسات خود را تشکیل دهد. در واقع، این ترکیبی که اخیراً شکل گرفته است، علوم اعصاب، در حال ادغام با یک رشته به خوبی تثبیت شده، ژنتیک مولکولی (که معمولاً زیست‌شناسی مولکولی نامیده می‌شود، و خود ترکیبی است)، که به نظر می‌رسد از قدرت ترکیبی کافی برای تشکیل جامعه‌ای جدید برخوردار است. دانشمندان، که به دلیل نیاز به یک اصطلاح تخیلی تر، علم اعصاب ژنتیکی مولکولی نامیده می شود. واضح است که مزایای حاصل از چنین ادغام ها یا هیبریداسیون ها نه تنها از رشته ادغام (در این مورد نوروشیمی) به جامعه جدید (علوم اعصاب ژنتیک مولکولی)، بلکه در جهت معکوس نیز به وجود می آید. این پیشگفتار در درجه اول به نمونه هایی از این فرآیند دوم مربوط می شود.

Neurochemistry, having the objective of elucidating biochemical processes subserving nervous activity, emerged as an application of chemistry to the of neurobiological problems as a post-World War II phenomenon. investigation However, only in the last 40 years has the chemical community recognized neurochemistry as a distinct, if hybrid, discipline. During this period great strides have been made. However, recently neurochemistry, along with neu­ rophysiology, neuropharmacology, neuroanatomy, and the behavioral sci­ ences, has emerged to form neuroscience, a new community of scientists with its own national society, journals, and meetings. Actually, this recently formed hybrid, neuroscience, is in the process of merging with another well-established discipline, molecular genetics (frequently called molecular biology, and itself a hybrid), which appears to have sufficient hybrid vigor to form yet a new community of scientists, which, for want of a more imaginative term, has been called molecular genetic neuroscience. Clearly, advantages resulting from such mergers or hybridizations accrue not only from the merging discipline (neurochemistry in this case) to the new community (molecular genetic neuroscience), but also in the reverse direction. This Foreword will be concerned primarily with examples of this latter process.