Strike Songs of the Depression

رکود تغییرات بی‌سابقه‌ای را برای کارگران آمریکایی و کارگران سازمان‌یافته به ارمغان آورد. با سقوط شدید اقتصاد، کارفرمایان دستمزدها را کاهش دادند و کارگران را اخراج کردند، در حالی که همزمان تلاش می‌کردند کار بیشتری را از دست کسانی که شاغل باقی می‌ماندند، بگیرند.

در کارخانه‌ها، معادن و کارخانه‌ها، کارگران سازماندهی و مقاومت کردند و برای دستمزدهای بالاتر، بهبود شرایط کار و حق چانه‌زنی جمعی اعتصاب کردند. در حالی که کارگران در صف اعتصاب راه می رفتند یا در کف مغازه می نشستند، آواز خواندن آنها به گوش می رسید. این کتاب آهنگ هایی را که آنها در سه اعتصاب خوانده اند بررسی می کند: اعتصاب گاستونیا، کارولینای شمالی، اعتصاب کارخانه نساجی (1929)، شهرستان هارلان، کنتاکی، اعتصاب معدن زغال سنگ (1931-32)، و فلینت، میشیگان، اعتصاب نشستن خودروها (. 1936-37).

چه در کارولینای پیمونت، چه در تپه‌های کنتاکی، چه در خیابان‌های میشیگان، آهنگ‌های کارگران قطعاً طبقاتی بود. همه نشان دهنده درک کارگران از ضرورت همبستگی و اقدام جمعی است.

در فلینت، اعتصاب کنندگان می خواندند:

مشکل در خانه ما
به این شکل پیش آمد
وقتی یک شرکت تیزبین
جسارت گفتن را داشت
همه باید از اتحادیه خود دست بکشید< br> و از آزادی های خود قسم بخورید،
و ما به شما فرصتی می دهیم
زندگی کنید و در بردگی بمیرید.

به‌عنوان یک تجربه مشترک، خواندن آهنگ‌ها نه تنها پیام عمل جمعی را ارسال می‌کرد، بلکه ابزاری را نیز فراهم می‌کرد که از طریق آن پیام ارتباط برقرار و تبلیغ می‌شد. آواز خواندن یک تجربه جمعی بود، چه در صف های تظاهرات، در تجمعات اتحادیه ها یا در طبقه مغازه ها. آواز خواندن با فراهم کردن فضای روانی برای کارگران اعتصابی که نظرات خود را بیان می کنند، حس اجتماعی و آگاهی طبقاتی را پرورش می دهد. هنگامی که اعتصاب کنندگان وقایع اعتصاب خود را بازگو می کردند، همانطور که در آهنگ ها انجام می دادند، تاریخ مشترک خود را گسترش دادند و حفظ کردند و پیوندها را بین خود بیشتر تقویت کردند.

در آهنگ‌های اعتصاب نقش‌های جنسیتی برجسته و واضح بود. همسران و مادران از دغدغه های خود برای خانه، خانواده و فرزندان آواز خواندند. مردان به نام وفاداری و برادری کارگری، حمایت از همبستگی و رفاقت مردانه می خواندند.

بر اساس تاریخ اجتماعی جدید، این بررسی انتقادی از آهنگ‌های ضربتی از سه صنعت مختلف در سه منطقه مختلف، صدایی را به گروهی می‌رساند که اغلب آنها را غیرقابل بیان می‌دانند. این مطالعه، تنها بررسی کتابی این موضوع است، تاریخچه "از پایین به بالا" را بیان می کند و درک فرهنگ کارگری را در طول سال های پرفراز و نشیب رکود بیشتر می کند.

تیموتی پی. لینچ دانشیار تاریخ در کالج کوه سنت جوزف در سینسیناتی، اوهایو است. او در میشیگان Historical Review و دایره المعارف تاریخ اجتماعی آمریکا منتشر شده است.

The Depression brought unprecedented changes for American workers and organized labor. As the economy plummeted, employers cut wages and laid off workers, while simultaneously attempting to wrest more work from those who remained employed.

In mills, mines, and factories workers organized and resisted, striking for higher wages, improved working conditions, and the right to bargain collectively. As workers walked the picket line or sat down on the shop floor, they could be heard singing. This book examines the songs they sang at three different strikes- the Gastonia, North Carolina, textile mill strike (1929), Harlan County, Kentucky, coal mining strike (1931-32), and Flint, Michigan, automobile sit-down strike (1936-37).

Whether in the Carolina Piedmont, the Kentucky hills, or the streets of Michigan, the workers' songs were decidedly class-conscious. All show the workers' understanding of the necessity of solidarity and collective action.

In Flint the strikers sang:

The trouble in our homestead
Was brought about this way
When a dashing corporation
Had the audacity to say
You must all renounce your union
And forswear your liberties,
And we'll offer you a chance
To live and die in slavery.

As a shared experience, the singing of songs not only sent the message of collective action but also provided the very means by which the message was communicated and promoted. Singing was a communal experience, whether on picket lines, at union rallies, or on shop floors. By providing the psychological space for striking workers to speak their minds, singing nurtured a sense of community and class consciousness. When strikers retold the events of their strike, as they did in songs, they spread and preserved their common history and further strengthened the bonds among themselves.

In the strike songs the roles of gender were pronounced and vivid. Wives and mothers sang out of their concerns for home, family, and children. Men sang in the name of worker loyalty and brotherhood, championing male solidarity and comaraderie.

Informed by the new social history, this critical examination of strike songs from three different industries in three different regions gives voice to a group too often deemed as inarticulate. This study, the only book-length examination of this subject, tells history "from the bottom up" and furthers an understanding of worker culture during the tumultuous Depression years.

Timothy P. Lynch is an associate professor of history at the College of Mount St. Joseph in Cincinnati, Ohio. He has been published in the Michigan Historical Review and the Encyclopedia of American Social History.