Strategies of Ambiguity in Ancient Literature

ویرایش:  
نویسندگان: Martin Vöhler,  Therese Fuhrer,  Stavros Frangoulidis  
سری: Trends in Classics - Supplementary Volumes 114 
ISBN (شابک) : 3110715414, 9783110715415 
ناشر: De Gruyter 
سال نشر: 2021 
تعداد صفحات: 422
[434] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 5 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 38,000



ابهام به معنای دو یا چند معنی ممکن از ویژگی‌های بارز هنر و ادبیات مدرن محسوب می‌شود. این ویژگی \"اثر هنری باز\" (Eco) است و توسط \"تاکتیک‌های مخرب\" (Wellershoff) و استراتژی‌هایی برای ایجاد عدم اطمینان ایجاد می‌شود. در حالی که ابهام به عنوان «پارادایم مدرنیته» (بوده) در نظر گرفته می شود، در مورد استفاده از آن در دوران پیشامدرن تردید وجود دارد. مطالعات قدیمی‌تر تحت تأثیر این باور بود که ابهام در پیشامدرنیته وجود ندارد، زیرا طبق قواعد «لفاظی قدیمی»، ابهام به عنوان یک خطای قابل اجتناب (vitium) و نقض دستورات تلقی می‌شد. وضوح (perspicuitas).

هدف این جلد بررسی مجدد فرضی \"عدم ابهام\" در دوران پیشامدرن است. آیا نمی توان مصادیق روشنی از ابهام عمدی (عمدی) در دوران باستان یافت؟ آیا اوراکل ها و معماها، پالینود استسیکوروس و سقراط (فیدروس)، دیسوی لوگوی بلاغت، ابهامات تراژدی ها همه استثنا هستند یا نشانگر علاقه خاصی به استفاده هنری از ابهام نیستند؟

ارائه‌های کنفرانس که شامل محققانی از رشته‌های مختلف فلسفه می‌شود، توسل به مفاهیم نظری ابهام مورد نظر را با تحلیل‌های مثالی از حوزه هنر و ادبیات پیشامدرن ترکیب می‌کند.

Ambiguity in the sense of two or more possible meanings is considered to be a distinctive feature of modern art and literature. It characterizes the "open artwork" (Eco) and is generated by "disruptive tactics" (Wellershoff) and strategies to engender uncertainty. While ambiguity is seen as a "paradigm of modernity" (Bode), there is skepticism regarding its use in the pre-modern era. Older studies were dominated by the conviction that there was a lack of ambiguity in pre-modernity because, according to the rules of the "old rhetoric", ambiguity was seen as an avoidable error (vitium) and a violation of the dictate of clarity (perspicuitas).

The aim of the volume is to re-examine the putative "absence of ambiguity" in the pre-modern era. Is it not possible to find clear examples of deliberately employed (intended) ambiguity in antiquity? Are the oracles and riddles, the Palinode of Stesichoros and Socrates (Phaedrus), the dissoi logoi of rhetoric, the ambiguities of the tragedies all exceptions or do they not indicate a distinct interest in the artistic use of ambiguity?

The presentations of the conference, which will include scholars from various philologies, will combine a recourse to theoretical concepts of intended ambiguity with exemplary analyses from the field of pre-modern art and literature.