Strange fruit: Billie Holiday, Cafe? Society, and an early cry for civil rights

داستان آهنگی که یک حرکت را پیش‌بینی می‌کرد و بانویی که جرأت خواندن آن را داشت.

آهنگ امضای بیلی هالیدی، "میوه عجیب"، با تصویری گرافیکی و دلخراش از یک لینچ در جنوب، به خانه بازگشت. شرارت های نژادپرستی و همچنین نشانه ای الهام بخش از مقاومت است.

شعر قدرتمند و خاطره انگیز این آهنگ - که توسط یک معلم مدرسه کمونیست یهودی نوشته شده است - لینچ کردن یک مرد سیاهپوست در جنوب را به تصویر می کشد. در سال 1939، اجرای آن هر جا که بیلی هالیدی می رفت، جنجال (و گاهی خشونت) برانگیخت. تا شانزده سال بعد، رزا پارکز از تسلیم شدن صندلی خود در اتوبوس مونتگومری، آلاباما، امتناع کرد. با این حال، «میوه عجیب» همچنان زنده بود، و مارگولیک تأثیر آن را بر کسانی که به طور مستقیم آن را تجربه کرده‌اند، شرح می‌دهد: نوازندگان، هنرمندان، روزنامه‌نگاران، روشنفکران، دانشجویان، فعالان جوان، حتی پیشخدمت‌ها و بارمن‌هایی که در کلوب‌ها کار می‌کردند.

The story of the song that foretold a movement and the Lady who dared sing it.

Billie Holiday's signature tune, 'Strange Fruit', with its graphic and heart-wrenching portrayal of a lynching in the South, brought home the evils of racism as well as being an inspiring mark of resistance.

The song's powerful, evocative lyrics - written by a Jewish communist schoolteacher - portray the lynching of a black man in the South. In 1939, its performance sparked controversy (and sometimes violence) wherever Billie Holiday went. Not until sixteen years later did Rosa Parks refuse to yield her seat on a Montgomery, Alabama bus. Yet 'Strange Fruit' lived on, and Margolick chronicles its effect on those who experienced it first-hand: musicians, artists, journalists, intellectuals, students, budding activists, even the waitresses and bartenders who worked the clubs.