Strabismus A Neurodevelopmental Approach: Nature’s Experiment

در بیش از سه دهه زندگی من به عنوان یک پزشک، دائماً از ماهیت ظریف و ظریف معلمی شگفت زده شده ام. اما سؤالات ما از او باید روشن و بدون ابهام باشد. در غیر این صورت، پاسخ هایی که دریافت می کنیم احتمالا گمراه کننده و گیج کننده خواهند بود. همانطور که به عنوان یک پزشک به بلوغ رسیده ام، سعی کرده ام سوالاتم را بهبود بخشم تا شانس خود را برای دریافت پاسخ افزایش دهم. در دهه گذشته، من در مورد موضوع استرابیسم که تقریباً دو و نیم دهه است که خودم را با آن درگیر کرده ام، فکر کرده ام. متوجه شدم که زمان من، سهم من از خرد، توانایی های من برای انجام کارهای شگرف لازم برای خلق کتابی از چیزی جز فکر، خواندن و تأمل در کار دیگران و همچنین تجربه خودم بود. شاید محدود شدن من شک ندارم که آنها محدودتر می شوند! بنابراین من به نوشتن این کتاب هدایت شدم. بعلاوه، من از نویسندگان پرکار، به ویژه آنهایی که با دقت و توجه به جزئیات لازم برای یک متن پزشکی می نویسند، وحشت بیشتری دارم. اجازه دهید در ابتدا به خواننده هشدار دهم که رویکرد من در این کتاب «تلولوژیک» است. من به خوبی از تضاد بین مفهوم علم از علیت به عنوان تنها محلی و ابزاری در مقابل مفهوم انسان‌سازی هدف یا طراحی آگاهم. طبیعتی که با انتخاب این غایت شناسی مشخص می شود.

Over the more than three decades of my life as a physician, I have been constantly amazed at how subtle and elegant nature is as a teacher. Our questions to her, though, must be clear and unambiguous. Otherwise, the answers we receive are likely to be misleading and confusing. As I have matured as a clinician, I have tried to improve my questions to increase my chances of receiving an answer. For the past decade, I have been pondering the subject of strabismus with which I have busied myself for practically two and one-half decades. I began to realize that my time, my share of wisdom, my abilities to carry out the prodigious work necessary to create a book out of nothing but thought, reading, and reflection on the work of others, as well as my own experience, were perhaps becoming limited. I do not doubt that they will become even more limited! Thus I have been led to write this book. Further, I am left in greater awe of prolific writers, particu­ larly those who write with the precision and attention to detail necessary for a medical text. Let me warn the reader at the outset that my approach in this book is "teleologi­ cal. " I am well aware of the conflict between science's notion of causality as only local and instrumental as opposed to the anthropomorphic notion of purpose or design in nature implied by the choice of this teleology.