Storytelling Globalization from the Chaco and Beyond

بیش از پانزده سال است که ماریو بلسر با مردم یشیرو چاکوی پاراگوئه درگیر بوده است زیرا آنها به دنبال حفظ دنیای خود در مواجهه با برنامه‌های حفاظت و توسعه که توسط دولت و سازمان‌های غیردولتی مختلف تبلیغ می‌شوند، بوده‌اند. در این قوم نگاری از رویارویی بین دیدگاه‌های نوسازی توسعه، «پروژه‌های زندگی» مبتنی بر مکان یشرو، و برنامه‌های محققان و فعالان، بلسر برای درک بسیج سیاسی یشیو و سایر مردم بومی به عنوان بخشی بحث می‌کند. مبارزه ای برای مهمان نواز کردن عصر جهانی به «جهان کثرت» حاوی دنیاها یا واقعیت های متعدد. همانطور که او توضیح می دهد، بیشتر دانش درباره یشیرو که توسط «متخصصان» غیر بومی تولید شده است، مبتنی بر دوگانه انگاری های دکارتی مدرن بوده است که سوژه و ابژه، ذهن و بدن، و طبیعت و فرهنگ را از هم جدا می کند. چنین تفکری عمیقاً با هستی شناسی رابطه ای که توسط یشیرو و دیگر مردمان بومی وضع شده است متفاوت است. یشیرو با توجه به تجربیات منحصر به فرد افراد از مکان و خود، ادعاهای دانش جهانی را رد می کند، برخلاف مدرنیته غربی، که وجود یک واقعیت جهانی را فرض می کند و وجود دیگر هستی شناسی ها یا واقعیت ها را رد می کند. در جهانی‌سازی داستان از چاکو و فراتر از آن، بلیزر درگیر داستان‌گویی به‌عنوان یک عمل دانش مبتنی بر هستی‌شناسی رابطه‌ای و هماهنگ با مبارزه مداوم برای جهانی‌شدن چندگانه است.

For more than fifteen years, Mario Blaser has been involved with the Yshiro people of the Paraguayan Chaco as they have sought to maintain their world in the face of conservation and development programs promoted by the state and various nongovernmental organizations. In this ethnography of the encounter between modernizing visions of development, the place-based “life projects” of the Yshiro, and the agendas of scholars and activists, Blaser argues for an understanding of the political mobilization of the Yshiro and other indigenous peoples as part of a struggle to make the global age hospitable to a “pluriverse” containing multiple worlds or realities. As he explains, most knowledge about the Yshiro produced by non-indigenous “experts” has been based on modern Cartesian dualisms separating subject and object, mind and body, and nature and culture. Such thinking differs profoundly from the relational ontology enacted by the Yshiro and other indigenous peoples. Attentive to people’s unique experiences of place and self, the Yshiro reject universal knowledge claims, unlike Western modernity, which assumes the existence of a universal reality and refuses the existence of other ontologies or realities. In Storytelling Globalization from the Chaco and Beyond, Blaser engages in storytelling as a knowledge practice grounded in a relational ontology and attuned to the ongoing struggle for a pluriversal globality.