Stimulus Properties of Drugs

فارماکولوژی رفتاری نشان‌دهنده یک کار علمی نسبتاً جدید است که توسعه آن را می‌توان با ترسیم انتشار مقالات مفهومی اصلی، مقالات مروری و کتاب‌ها دنبال کرد. دیوس (1955)، سیدمن (1955) و برادی (1956) برخی از اولین مقالات مهم روش شناختی را منتشر کردند، که نحوه نگرش روانشناسان و داروشناسان به تحلیل اعمال رفتاری داروها را تغییر داد. دیوس و مورس (1961)، کوک و کلهر (1963)، گولوب و برادی (1965)، و ویس و لاتیس (1969) زمینه را در جریان تحولات عمده در مطالعه مکانیسم های رفتاری عمل دارو قرار دادند. در سال 1968، اولین کتاب درسی در این زمینه (تامپسون و شوستر) منتشر شد، و پس از آن کتابی از خواندن 15 سال قبل از این رشته منتشر شد (Thompson, Pickens, and Meisch, 1970). اولین تلاش برای ترسیم مجموعه ای از کلیات در مورد مکانیسم های رفتاری اعمال مواد مخدر در سال 1968 توسط کلهر و مورس انجام شد. همانطور که فارماکولوژی رفتاری توسعه یافت، مشخص شد که تظاهراتی مبنی بر اینکه داروها بر رفتار تأثیر می گذارند، نسبتاً جالب نبود. این مکانیسم هایی بود که به وسیله آنها این تأثیرات در مورد آنها ایجاد می شود که نگران کننده بود. در حالی که سایر جنبه‌های فارماکولوژی با شرح‌های بیوشیمیایی، فیزیولوژیکی و در برخی موارد بیوفیزیکی از اعمال داروها سروکار دارد، فارماکولوژی رفتاری به مکانیسم‌های رفتاری می‌پردازد. . . یعنی "هر توصیف قابل تاییدی از اثرات دارو که می تواند نشان دهد که به طور منحصر به فرد با یک "پاسخ" اندازه گیری شده خاص متفاوت است. به طور کلی، این رابطه را می توان تحت مجموعه ای کلی تر از روابط یا اصول قرار داد" (تامپسون، پیکنز، and Meisch, 1970, p. I).

Behavioral pharmacology represents a relatively recent scientific enterprise, the development of which can be followed by plotting the publication of major conceptual papers, review articles, and books. Dews (1955), Sidman (1955), and Brady (1956) published some of the first methodologically significant papers, changing the way both psychologists and pharmacologists viewed the analysis of the behavioral actions of drugs. Dews and Morse (1961), Cook and Kelleher (1963), Gollub and Brady (1965), and Weiss and Laties (1969) kept the field abreast of major developments in the study of behavioral mechanisms of drug action. In 1968, the first textbook in the field was published (Thompson and Schuster), followed by a book of readings covering the preceding 15 years of the field (Thompson, Pickens, and Meisch, 1970). The first attempt to outline a set of generalizations concerning behavioral mechanisms of drug actions was puhlished in 1968 by Kelleher and Morse. As behavioral pharmacology developed, it became clear that demonstrations that drugs affect hehavior were relatively uninteresting. It was the mechanisms by which these effects are hrought about that was of concern. While other aspects of pharmacology have been concerned with biochemical, physiological, and in some cases biophysical accounts of drug actions, behavioral pharmacology has dealt with behavioral mechanisms . . . that is, "any verifiable description of a drug's effects which can he shown to uniquely covary with a specific measured 'response'. Generally, this relation can be subsumed under some more general set of relations or principles" (Thompson, Pickens, and Meisch, 1970, p. I).