ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Staat der Revolutin. Kritik des Staatsrechts anhand Carl Schmitt und Hans Kelsen

دانلود کتاب دولت انقلاب. نقد قانون اساسی بر اساس کارل اشمیت و هانس کلسن

Staat der Revolutin. Kritik des Staatsrechts anhand Carl Schmitt und Hans Kelsen

مشخصات کتاب

Staat der Revolutin. Kritik des Staatsrechts anhand Carl Schmitt und Hans Kelsen

ویرایش:  
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9783862591251 
ناشر: ca ira 
سال نشر: 2015 
تعداد صفحات: 242 
زبان: German 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 706 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 46,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 9


در صورت تبدیل فایل کتاب Staat der Revolutin. Kritik des Staatsrechts anhand Carl Schmitt und Hans Kelsen به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب دولت انقلاب. نقد قانون اساسی بر اساس کارل اشمیت و هانس کلسن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب دولت انقلاب. نقد قانون اساسی بر اساس کارل اشمیت و هانس کلسن

مفهوم دولت در نظریه حقوق اساسی از قرن بیستم با بررسی کارل اشمیت از «نظریه حقوقی محض» هانس کلسن شکل گرفته است. این مناقشه صرفاً ادبی یا علمی نیست: هر دو قهرمان داستان آن را به‌عنوان بیان تناقضی در موضوع، یعنی در ماهیت خود دولت می‌دانند. کلسن سعی می‌کند قانون را به عنوان یک اصل ترکیب اجتماعی و دولت را به عنوان یک قانون حقوقی درک کند. حقیقت. در واقع امکان دانش حقوقی مستقل، امکان علم حقوق به طور کلی به این بستگی دارد. از سوی دیگر، در نظریه اشمیت، که او آن را در تضاد خشونت آمیز با کلسن می داند، مرکز دولت موضوع آن به عنوان یک رابطه فراقانونی، به عنوان حاکمیت آن است. نظم قانونی را تضمین می کند، در صورت لزوم آن را لغو می کند، اگر این تنها راه حفظ «نظم» برای دولت باشد. و به همان اندازه که می توان حاکمیت را به سادگی با «مردم» یکسان تصور کرد، با این حال باید چنین شود. و سرانجام، جامعه به عنوان یک «مردم» با جنگ خارج از کشور و جنگ داخلی علیه دشمن داخلی تعیین می‌شود: این به معنای نه تنها علیه خود انقلاب، بلکه علیه احزاب، در نهایت لیبرالیسم «یهودی» است. دکترین اشمیت، جمهوری خواهانه، هرچند در آغاز به طور مداوم ضدانقلابی بود، با یک تحول ساده در سال 1933 به خود ناسیونال سوسیالیسم رسید. دولت اما برای نقد مادی‌گرایانه‌تر از قانون غیرقابل دسترس نیست، برعکس، می‌توان نشان داد که نقد مادی‌گرایانه جامعه بدون انتقاد از دولت ناقص است، یعنی نادرست است. در رابطه با جامعه، دولت برای مدت طولانی به عنوان یک «ویژگی» نفوذ ناپذیر باقی می‌ماند، و تنها در آن صورت است که مفهوم جامعه به خودی خود به عنوان یک مشکل در نظر گرفته نشود، یعنی از پیش انتقادی درک شود. می توان نشان داد که نقد چپ-هگلی به دلیل این دشواری شکست خورد. اینکه آیا تلاش برای ماتریالیسم – مارکسیستی یا باکونینی – می تواند از این شکست بگریزد، باید نشان داده شود. از طریق هجوم جدیدی از انتقادات. این باید از این واقعیت نتیجه بگیرد که یک دکترین دولتی ضد انقلاب می تواند خود را «الهیات سیاسی» بنامد، در حالی که نقد دین باید «اساساً» (ک. مارکس) مدت ها پیش پایان می یافت.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Der Begriff des Staates in der Staatsrechtslehre seit dem 20. Jahrhundert ist geprägt von der Auseinandersetzung Carl Schmitts mit der »Reinen Rechtslehre« Hans Kelsens. Diese Kontroverse ist keine rein literarische oder wissenschaftliche: beide Protagonisten verstehen sie als Ausdruck eines Gegensatzes im Gegenstand, also im Wesen des Staates selbst. Kelsen versucht, das Recht als Prinzip gesellschaftlicher Synthesis zu begreifen, und den Staat als eine Rechtstatsache. Daran hängt in der Tat die Möglichkeit eigenständiger Rechtserkenntnis, die Möglichkeit einer Wissenschaft vom Recht überhaupt. In Schmitts Lehre dagegen, die er in heftigem Konflikt mit Kelsen begründet, steht im Zentrum des Staats dessen Subjekt als über-rechtliches Verhältnis, als sein Souverän; es garantiert die Rechtsordnung, es hebt sie wenn nötig auf, wenn der Staat nur so »die Ordnung« bewahren kann. Und so wenig der Souverän als einfach identisch mit dem »Volk« auch nur gedacht werden kann, so notwendig muss er es doch werden. Und zuletzt bestimmt sich die Gesellschaft als »Volk« durch den Krieg nach aussen und den Bürgerkrieg gegen den inneren Feind: das heißt nicht nur gegen die Revolution selbst, sondern auch die Parteien, zuletzt den »jüdischen« Liberalismus. Schmitts Lehre, republikanisch, wenn auch konsequent konterrevolutionär im Anfang, geht durch einfache Entwicklung 1933 selbst zum Nationalsozialismus über. Der Staat aber ist ebensowenig wie das Recht einer materialistischen Kritik unzugänglich, im Gegenteil lässt sich zeigen, dass materialistische Kritik der Gesellschaft ohne Staatskritik unvollständig, das heisst falsch ist. Der Staat bleibt gegenüber der Gesellschaft eine undurchdringliche »Besonderung« so lange, und nur dann, wenn der Begriff der Gesellschaft nicht selbst als Problem gefasst, das heisst: vor-kritisch verstanden wird. Dass an dieser Schwierigkeit die linkshegelianische Kritik gescheitert ist, lässt sich zeigen; ob der – marxische oder bakuninische – Materialismusversuch diesem Scheitern entkommen kann, müsste erst noch gezeigt werden; durch einen neuen Anlauf der Kritik. Dieser müsste Konsequenzen daraus ziehen, dass eine konterrevolutionäre Staatslehre sich »Politische Theologie« nennen kann, wo doch die Kritik der Religion längst »im wesentlichen beendigt« (K. Marx) sein sollte.





نظرات کاربران