Spätreife und Bleibende Unreife: Eine Untersuchung über den psychischen Infantilismus anhand von 80 Katamnesen

تغییرات در ساختار روانی می تواند توسط سه عامل اصلی ایجاد شود: رشد، بیماری و آسیب، و درمان روان و بستر بیولوژیکی آن. در طول دو دهه اول زندگی انسان، توجه ویژه به فرآیندهای توسعه منطقی است. کودکان و نوجوانان از این نظر به طور قابل توجهی با بزرگسالان تفاوت دارند: اگرچه پیشرفت هایی نیز وجود دارد که اجرای آنها در طی سال ها یا حتی دهه ها بسیار کندتر انجام می شود. علاوه بر این، رشد بزرگسالان، حداقل از میانسالی به بعد، از برخی جهات وارونه است. با این حال، در عصر تکامل، رشد به طور معمول پیش می رود و با ویژگی بسط همراه است: گام به گام حوزه های عملکردی جدیدی باز می شوند و در حوزه فعالیت شخصیت گنجانده می شوند. پیش پا افتاده به نظر می رسد، اما لازم به یادآوری است که بعد رشد، شیوه ای را شکل می دهد که در آن همه شاخه های انسان شناسی که با دوران کودکی و نوجوانی سروکار دارند (آموزش و پرورش، فیزیولوژی رشد، روانشناسی رشد، اطفال و روانپزشکی کودک) کار می کنند و اساساً با سایر شاخه ها متفاوت است. علوم مربوط به بزرگسالان رشد برای اطفال به معنای وسیع کلمه اهمیت ویژه ای دارد: نیازهای طبیعی (فیزیولوژیکی) کودک از یک مرحله رشد به مرحله دیگر متفاوت است: شکل تغذیه ای که برای نوزاد کافی است برای نوزاد ناکافی است. فرزند جوان. همین امر در مورد واکنش به انواع آسیب صدق می کند: پنومونی بینابینی z است. B

Veränderungen der psychischen Struktur können hauptsächlich durch drei Faktoren herbeigeführt werden: durch die Entwicklung, durch Krankheiten und Verletzungen sowie durch die Therapie der Psyche und ihres biologischen Substrates. Im Verlaufe der beiden ersten Jahrzehnte des menschlichen Lebens liegt es nahe, den Entwicklungs­ vorgängen eine besondere Aufmerksamkeit zu schenken. Kinder und Jugendliche unterscheiden sich dadurch wesentlich vom Erwachsenen: bei diesem gehen zwar auch Entwicklungen vor sich, deren Vollzug indessen viel langsamer innerhalb vieler Jahre oder gar Jahrzehnte geschieht. Zudem verläuft die Entwicklung des Erwachsenen, zumindest von der Lebensmitte an, in mancher Hinsicht rückläufig. Im evolutiven Alter jedoch geht die Entwicklung normalerweise vorwärts und ist mit dem Merkmal der Expansion verbunden: von Schritt zu Schritt werden neue Funktionsgebiete erschlossen und in den Tätigkeitsbereich der Persönlichkeit einbezogen. Es klingt banal und entspricht doch einer Notwendigkeit, daran zu erinnern, daß die Dimension der Entwicklung alle Zweige der Menschenkunde, die sich mit dem Kindes- und Jugend­ alter befassen (Pädagogik, Entwicklungsphysiologie, Entwicklungspsychologie, Päd­ iatrie und Kinderpsychiatrie), in ihrer Arbeitsweise prägt und sie grundlegend von anderen Wissenschaften unterscheidet, die sich mit dem Erwachsenen befassen. Die Entwicklung ist für die Kinderheilkunde im weitesten Sinne des Wortes von besonderer Bedeutung: die normalen (physiologischen) Bedürfnisse des Kindes variieren von einer Entwicklungsstufe zur andern: die Ernährungsform, die für den Säugling adäquat ist, erweist sich für das Kleinkind als ungenügend. Khnliches gilt von den Reaktionen auf alle möglichen Schädigungen: die interstitielle Pneumonie ist z. B.