دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Friederike Krippner
سری:
ناشر:
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 332
زبان: German
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 40 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Spielräume der Alten Welt: Die Pluralität des Altertums in Dramentheorie, Theaterpraxis und Dramatik (1790 – 1870) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فضاهای بازی دنیای قدیم: کثرت دوران باستان در تئوری درام، تمرین تئاتر و درام (1790-1870) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در آغاز قرنهای 18 و 19، فرآیند جامعی برای کثرتسازی مفهوم «باستان» آغاز شد: دوران باستان یونانی-رومی ممتاز سابق در رقابت با فرهنگهای باستانی نوردیک و شرقی قرار گرفت. اثر این تمایز را در صحنه نمایش قرن نوزدهم دنبال میکند و بنابراین توجه را به جنبهای از گفتمان باستان جلب میکند که تاکنون به سختی تحقیق شده است. موضوع پژوهش در ابتدا نوشته های درام-نظری هگل و هردر است که بر اساس آن ها اهمیت درام باستانی هندی تازه کشف شده برای دراماتورژی معاصر مشخص می شود. سپس، با استفاده از مثال اصلاح تجهیزات تاریخی برلین در زمان کارل فون برول و فردریش شینکل، شرایط واقعی عملکرد، که نقش کلیدی در کثرتسازی دوران باستان داشت، مورد توجه قرار میگیرد. در نهایت، اهمیت تئوری درام و عمل تئاتر برای درام باستان موضوع مطالعه پارادایمی درام اسکندر در قرن نوزدهم و تحلیل دقیق تراژدی های فردریش هبل است.
An der Wende vom 18. zum 19. Jahrhundert setzte ein umfassender Prozess der Pluralisierung des Konzepts ‚Altertum’ ein: Die ehemals privilegierte griechisch-römische Antike geriet in Konkurrenz zu nordischen und orientalischen Altertumskulturen. Die Arbeit verfolgt diese Ausdifferenzierung auf der Dramenbühne des 19. Jahrhunderts und lenkt damit die Aufmerksamkeit auf einen Aspekt des Altertumsdiskurses, der bisher kaum erforscht wurde. Gegenstand der Studie sind zunächst dramentheoretische Schriften von Hegel und Herder, anhand derer insbesondere die Bedeutung der neu entdeckten alten indischen Dramatik für zeitgenössische Dramaturgien deutlich wird. Im Anschluss rücken am Beispiel der Berliner historischen Ausstattungsreform unter Karl von Brühl und Friedrich Schinkel die realen Aufführungsbedingungen in den Blick, die maßgeblich an der Pluralisierung des Altertums Anteil hatten. Die Bedeutung von Dramentheorie und Theaterpraxis für die Altertumsdramatik ist schließlich Gegenstand einer paradigmatischen Studie zur Alexanderdramatik des 19. Jahrhunderts und einer detaillierten Analyse von Friedrich Hebbels Tragödien.