Spelling Morphology: The Psycholinguistics of Hebrew Spelling

عبری مدرن یک زبان سامی بسیار ترکیبی است - واژگان آن غنی از تکواژها است. این جلد اولین تحلیل روان زبانی عمیق از تعامل بین دانش صرفی و املا در زبان عبری را ارائه می دهد. همچنین بررسی می کند که تا چه حد می توان این مدل را برای زبان های دیگر اعمال کرد. این مطالعه که بر چارچوب پیوند گرایانه، شناختی، میان زبانی و گونه‌شناختی استوار است، با درک امروزی املا به عنوان چیزی فراتر از یک مهارت فنی صرف مطابقت دارد. ادبیات روان‌زبانی معاصر، املا را پنجره‌ای می‌داند که مردم درباره کلمات و ساختار آنها می‌دانند. همبستگی قوی بین املاء و واحدهای صرفی، پیوند بازنمود دستوری و واژگانی و واحدهای املایی منسجم را در گویندگان-نویسندگان به یک هدف کلیدی تحقیقاتی تبدیل می‌کند. ثروت عبری از ساختارهای ریخت‌شناختی، که در شکل نوشتاری آن منعکس شده است، ادراک ریخت‌شناختی و استراتژی‌ها را در کسانی که آن را صحبت می‌کنند و می‌نویسند، ارتقا می‌دهد، و به این اثر سرزندگی و ارتباط می‌افزاید.

Modern Hebrew is a highly synthetic Semitic language—its lexicon is rich in morphemes. This volume supplies the first in-depth psycholinguistic analysis of the interaction between morphological knowledge and spelling in Hebrew. It also examines how far this model can be applied to other languages. Anchored to a connectionist, cognitive, cross-linguistic and typological framework, the study accords with today’s perception of spelling as being much more than a mere technical skill. Contemporary psycholinguistic literature views spelling as a window on what people know about words and their structure. The strong correlation between orthographies and morphological units makes linking consistent grammatical and lexical representation and spelling units in speaker-writers a key research goal. Hebrew’s wealth of morphological structures, reflected in its written form, promotes morphological perception and strategies in those who speak and write it, adding vitality and relevance to this work.