Spelling

یافته‌هایی هستند که وید-وولی و سیگل هنگام مطالعه کودکانی که انگلیسی برای آنها زبان دوم بود به دست آوردند. اگرچه گویشوران زبان دوم در آزمون‌های دانش نحوی، حذف واج و تکرار کلمه‌های کاذب ضعیف‌تر از گویشوران بومی عمل کردند، اما گویشوران زبان دوم در املا بدتر از گویشوران بومی نبودند. این نتایج نشان می دهد که، حتی اگر کودکان به طور کامل بر سیستم صوتی زبان دوم خود تسلط نداشته باشند، نباید در املای آن آسیب ببینند. به نظر می‌رسد که یافته‌ها چالشی برای دیدگاه‌های خواندن و املا است که تأکید اصلی بر واج‌شناسی است. مطالعه Muter و Snowling، همراه با مطالعه Nunes، Bryant و Bindman، با بررسی جنبه‌های املای فراتر از واج‌شناسی، تمرکز را گسترش می‌دهد. Muter و Snow ling، در مطالعه طولی خود بر روی کودکان مدرسه ای بریتانیا، میزان مهارت های زبانی مختلف اندازه گیری شده بین سنین 4 تا 6 سالگی را بررسی کردند که توانایی املایی را در سن 9 سالگی پیش بینی می کنند. نتایج این ایده را تایید می کند که مهارت واج شناختی نقش مهمی در توسعه املا، و همچنین نشان می دهد که آگاهی از واج ها به شدت به توانایی املایی نسبت به آگاهی از ریم ها مرتبط است. علاوه بر این، به نظر می رسد که آگاهی دستوری مهارت املایی را پیش بینی می کند. کودکانی که می‌توانند روابط معنی بین کلمات را بازتاب دهند، ممکن است در موقعیتی باشند که بفهمند این اطلاعات چگونه در املای انگلیسی نشان داده می‌شود.

are the findings that Wade-Woolley and Siegel obtained when they studied children for whom English was a second language. Although the second language speakers performed more poorly than the native speakers on tests of syntactic knowledge, phoneme deletion, and pseudoword repetition, the second language speakers were not worse than the native speakers in spelling. These results suggest that, even if children have not fully mastered the sound system of their second language, they need not be disadvantaged in spelling it. The findings appear to pose a challenge to views of reading and spelling that place primary emphasis on phonology. The Muter and Snowling study, together with the Nunes, Bryant and Bindman study, broadens the focus by examining aspects of spelling beyond phonology. Muter and Snow ling, in their longitudinal study of British school­ children, examined the degree to which various linguistic skills measured between the ages of 4 and 6 predicted spelling ability at age 9. The results support the idea that phonological skill plays an important role in spelling development, and further suggest that awareness of phonemes is more strongly related to spelling ability than awareness of rimes. In addition, grammatical awareness appears to predict spelling skill. Children who are able to reflect on meaning relationships among words may be in a position to understand how this information is represented in English spelling.