Speaking of the Moor: From "Alcazar" to "Othello"

انتخاب شده توسط مجله Choice به عنوان یک عنوان علمی برجسته

\"از من همانطور که هستم صحبت کن\" اتللو، مور ونیز، در این نمایشنامه پیشنهاد می کند که نام او را یدک می کشد. با این حال بسیاری از افراد نمی‌دانند که نمی‌توان با قطعیت از قومیت او صحبت کرد. مور بودن در اوایل دوره مدرن چه معنایی داشت؟ در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم، زمانی که انگلستان در حال گسترش دامنه خود در سراسر جهان بود، مور به شخصیت اصلی صحنه انگلیسی تبدیل شد. در نبرد آلکازار، تیتوس آندرونیکوس، سلطه هوس و اتللو، شخصیت مور تعریف شد. از چندین جغرافیا، تاریخ، مذاهب و رنگ پوست.

امیلی سی. بارتلز به جای اینکه این متغیرها را به عنوان موانعی بر سر راه درک ما – و انگلستان – از هویت نژادی و فرهنگی مورها قرار دهد، استدلال می‌کند که آنها آنچه مور را در مواجهه با جهانی شدن رو به رشد، چه در دوره مدرن اولیه و چه در دوره ما، بسیار جالب و مهم می کند. در صحبت کردن از مور، بارتلز نمایشنامه های اولیه مورهای مدرن را در کنار متون همزمانی قرار می دهد که شخصیت های موری را در سوابق تاریخی انگلستان گنجانده است - نسخه های اصلی ریچارد هاکلوت، نامه های ملکه الیزابت که پیشنهاد اخراج را ارائه می کند. از "blackamoors" انگلستان و ترجمه جان پوری از تاریخ و شرح آفریقا. کتاب او پیچیدگی شگفت‌انگیز مذاکره انگلستان و سازگاری با اختلافات را در پایان دوران الیزابت آشکار می‌کند.

Selected by Choice magazine as an Outstanding Academic Title

"Speak of me as I am," Othello, the Moor of Venice, bids in the play that bears his name. Yet many have found it impossible to speak of his ethnicity with any certainty. What did it mean to be a Moor in the early modern period? In the late sixteenth and early seventeenth centuries, when England was expanding its reach across the globe, the Moor became a central character on the English stage. In The Battle of Alcazar, Titus Andronicus, Lust's Dominion, and Othello, the figure of the Moor took definition from multiple geographies, histories, religions, and skin colors.

Rather than casting these variables as obstacles to our—and England's—understanding of the Moor's racial and cultural identity, Emily C. Bartels argues that they are what make the Moor so interesting and important in the face of growing globalization, both in the early modern period and in our own. In Speaking of the Moor, Bartels sets the early modern Moor plays beside contemporaneous texts that embed Moorish figures within England's historical record—Richard Hakluyt's Principal Navigations, Queen Elizabeth's letters proposing the deportation of England's "blackamoors," and John Pory's translation of The History and Description of Africa. Her book uncovers the surprising complexity of England's negotiation and accommodation of difference at the end of the Elizabethan era.