Sozialbilanzen: Grundlagen im geltenden Recht

\"ترازهای اجتماعی\" به طور گسترده به عنوان ابزارهای حسابداری تا حدی مشکوک در نظر گرفته می شوند: جهان ها بین این ادعا که نام (اشتباه، اما اکنون معرفی شده) نشان می دهد و محتوای اطلاعات قابل تحقق، شکاف دارند. روابط «اجتماعی» قطعاً پیچیده‌تر از آن است که به طور رضایت‌بخش در «ترازنامه‌ها»، یعنی محاسبات الزاماً جهانی، گنجانده شود، حتی اگر بخواهیم آنها را به روابط بین طرفین قرارداد جمعی محدود کنیم. متأسفانه، این سوء تفاهم ها منجر به بی اعتبار شدن «ترازنامه های اجتماعی» به عنوان نوعی بازاریابی اجتماعی شده است. K. Göllert بحث را از زیر رشد نفرت انگیز تعصبات پیش پا افتاده بیرون کشید. او این گام تعیین کننده را به روشی نسبتاً ساده برداشت: با تأمل بر اساس قانون حسابداری آلمان. برای بیش از صد سال، اصل موضوع در قانون حسابداری منعکس شده است. بحث در آنجا به سختی توسط مدها سنگین می شود. این رویکرد تحلیل‌های تاریخی نسبتاً گسترده نویسنده را توضیح می‌دهد. دیدگاه او نسبت به آینده (احتمالی)، یعنی بیانیه هنجاری (ضمنی) او، به دقت در تحولات حقوقی استوار است. فقط کسانی که آنقدر درگیر هیجان روزگار ما هستند که دیگر نمی توانند تداوم این پیشرفت را درک کنند، در اینجا نقطه ضعفی خواهند دید، فرار از مشکلات (مانند پایان نامه های قدیمی).

"Sozialbilanzen" gelten weithin als etwas zwielichtige Instrumente der Rechnungs­ legung: Zwischen dem Anspruch, den die (falsche, aber nun einmal eingeführte) Be­ zeichnung suggeriert, und dem realisierbaren Informationsgehalt klaffen Welten; "so­ ziale" Beziehungen sind, selbst wenn man sie auf das Verhältnis zwischen den Tarif­ parteien beschränken wollte, entschieden zu komplex, um sich in "Bilanzen", also notwendigerweise globalen Rechnungen befriedigend einfangen zu lassen. Diese Miß­ verständnisse haben bedauerlicherweise dazu geführt, daß "Sozialbilanzen" als Mittel einer Art sozialen Marketings diskreditiert sind. K. Göllert hat die Diskussion aus dem widerwärtigen Gestrüpp banaler Vorurteile herausgehoben. Dieser entscheidende Schritt ist ihm auf eine relativ einfache Weise gelungen: durch eine Besinnung auf die Grundlage des deutschen Bilanzrechts. Seit über hundert Jahren hat sich der Kern der Materie im Bilanzrecht niedergeschlagen; die Diskussion dort ist kaum von Modetorheiten belastet. Dieser Ansatz erklärt die relativ breiten historischen Analysen des Verfassers; sein Blick in eine (mögliche) Zukunft, das heißt seine (implizite) normative Aussage, ist sorgfältig in der Rechtsentwicklung fundiert. Nur wer im Zeitgeist unserer Tage so unauflöslich verstrickt ist, daß er die Kontinuität dieser Entwicklung nicht mehr wahrzunehmen vermag, wird hier eine Schwäche, eine Flucht vor den Problemen (nach Art alter Dissertationen) sehen.