Soviet Foreign Trade: The Decision Process

معمای جامعه شوروی در هیچ کجا به اندازه روابط اقتصادی آن با جهان خارج آشکار نیست. بازرگانان غربی، حتی کسانی که دفاتر نمایندگی در مسکو دارند، اغلب مذاکرات خود با شوروی را به عنوان یک موضوع جعبه سیاه واقعی توصیف می کنند. پیشنهادات خرید و فروش معمولاً از طریق وزارت بازرگانی خارجی به بوروکراسی منتقل می شود، جایی که آنها برای مدت زمان بسیار طولانی هضم می شوند. هنگامی که یک پاسخ ظاهر می شود، معمولاً اطلاعات کمی در مورد سطحی که در آن تصمیمات گرفته شده است، و حتی کمتر در مورد معیارهایی که برای اتخاذ آنها به کار گرفته شده است، شناخته شده است. حداقل به طور انتزاعی، تصمیم گیری تجارت خارجی در اقتصادهای بازار غرب یک تمرین نسبتاً ساده است. یک مصرف کننده آمریکایی در صورتی که قیمت آن، که بر حسب دلار در نرخ مبادله ای بازار بیان می شود، کمتر باشد، به جای یک کرایسلر قابل مقایسه، تویوتا می خرد. تأثیرات تعرفه‌های دولتی، محدودیت‌های کمی، کنترل‌های ارز خارجی، سیاست‌های «خرید آمریکایی» و مواردی از این دست معمولاً در درجه دوم اهمیت قرار دارند. در مقابل، مصرف کننده شوروی، خواه یک فرد یا یک شرکت صنعتی، عموماً صلاحیت سفارش واردات کالا یا خدمات را ندارد. این اقتدار در راس جامعه شوروی متمرکز است و از طریق یک سیستم هزارتویی از سازمان های بوروکراتیک همپوشانی اداره می شود. به‌علاوه، آن آژانس‌های شوروی نمی‌توانند به سیگنال‌های قیمت به همان شیوه‌ای که مصرف‌کننده آمریکایی می‌توانند پاسخ دهند، زیرا قیمت‌ها و نرخ‌های ارز داخلی اتحاد جماهیر شوروی به خودی خود توسط سازمان‌های دولتی تعیین می‌شوند.

The enigma of Soviet society is nowhere more strikingly manifested than in its economic relations with the outside world. Western business people, even those with representative offices in Moscow, often describe their negotiations with the Soviets as a veritable black-box affair. Offers for purchase and sale are funneled into the bureaucracy, usually via the Ministry of Foreign Trade, where they are digested for very long periods of time. When a response emerges, little is usually known about the level at which decisions were made, and even less is known about the criteria that were employed to make them. In the abstract, at least, foreign trade decision making in the Western market economies is a rather simple exercise. An American consumer will purchase a Toyota rather than a comparable Chrysler if its price, expressed in dollars at the market exchange rate, is lower. The influences of governmental tariffs, quantitative restrictions, foreign exchange controls, "buy American" policies, and the like, are usually of only secondary importance. In contrast, the Soviet consumer, whether an individual or an industrial enterprise, does not generally have the authority to order the importation of goods or services. That authority is concentrated at the top of Soviet society and administered through a labyrinthine system of overlapping bureaucratic agencies. Furthermore, those Soviet agencies cannot respond to price signals in the same way as the American consumer can, because Soviet domestic prices and exchange rates are themselves set rather arbitrarily by governmental agencies.