Sonic Bodies: Text, Music, and Silence in Late Medieval England

هنگامی که موسیقی اجرا می کند بدن چیست؟ و برعکس، موسیقی در حالی که از بدن اجراکننده طنین انداز می شود یا از آن بیرون می ریزد چیست؟ Tekla Bude از یک مقدمه ساده شروع می کند - اینکه موسیقی برای اجرای آن به بدن نیاز دارد - تا رابطه بین موسیقی، ماده و بدن در اواخر قرون وسطی را بازنگری کند.

پیشرفت از طریق یک سری مطالعات موردی بود از متون ریچارد رول، والتر هیلتون، مارگری کمپ، جفری چاسر، ویلیام لنگلند و دیگران استدلال می‌کند که نویسندگان «موسیقی» و «بدن» را نه به عنوان ابژه‌های مجزا یا مقوله‌های هستی‌شناختی قبلی، بلکه به عنوان فرآیندهای متقابل وابسته و تعیین‌شده تاریخی که یکدیگر را به شیوه‌های پیچیده و متغیری به وجود می‌آوردند. برای بود، این «جسم‌های صوتی» اغلب غیرمنتظره، عجیب و غریب، حتی عجیب هستند و درک ما از اجزای سازنده‌شان را به چالش می‌کشند.

با تکیه بر مکالمات اخیر درباره تجسم و صدا در نقد ادبی و تئوری موسیقی، Sonic Bodies دو مداخله عمده در این زمینه ها انجام می دهد: اول، جاه ها و کارکردهای تعریفی "موسیقی" و "بدن" را در قرون وسطی گسترش می دهد. دوره زمانی؛ و دوم، نشان می دهد که چگونه تجسم و موسیقایی در نوشتار قرون وسطایی عمیقاً و چند برابر شده اند. بود استدلال می کند که موضوعات ادبی جذاب به معنای واقعی کلمه از موقعیت های موسیقی ساخته شده اند.

What is the body when it performs music? And what, conversely, is music as it reverberates through or pours out of a performing body? Tekla Bude starts from a simple premise—that music requires a body to perform it—to rethink the relationship between music, matter, and the body in the late medieval period.

Progressing by way of a series of case studies of texts by Richard Rolle, Walter Hilton, Margery Kempe, Geoffrey Chaucer, William Langland, and others, Bude argues that writers thought of "music" and "the body" not as separate objects or ontologically prior categories, but as mutually dependent and historically determined processes that called each other into being in complex and shifting ways. For Bude, these "sonic bodies" are often unexpected, peculiar, even bizarre, and challenge our understanding of their constitutive parts.

Building on recent conversations about embodiment and the voice in literary criticism and music theory, Sonic Bodies makes two major interventions across these fields: first, it broadens the definitional ambits and functions of both "music" and "the body" in the medieval period; and second, it demonstrates how embodiment and musicality are deeply and multiply intertwined in medieval writing. Compelling literary subjects, Bude argues, are literally built out of musical situations.